De jaarlijkse Willibrordprocessie in Utrecht werd dit keer op zondag 8 september gehouden. De start was traditiegetrouw om 16.00 uur vanaf het Janskerkhof (tegenover het beeld van H. Willibrord te paard), waarna de stoet naar de St. Catharinakathedraal liep. Daar ging mgr. Hoogenboom voor in een plechtig gezongen vespers. Plebaan Boogers benadrukte bij de start van de processie dat het belangrijk is om als gelovigen “in beweging te komen, net zoals Willibrord als missionaris destijds in onze streken.”

Diverse priesters uit het Aartsbisdom Utrecht liepen mee, tevens was er een delegatie uit Houten (Paus Johannes XXIII parochie). Ook sloten enkele mensen spontaan aan bij de processie: “Wist jij hiervan? Zullen we meelopen?” Tijdens de processie werden de schrijn met de relieken van Sint Willibrord en het Evangelieboek meegedragen.

In zijn preek spiegelde mgr. Hoogenboom woorden van de apostel Paulus aan het adres van zijn leerling Timotheus aan het leven van de heilige Willibrord. “Deze heeft geleefd en gehandeld overeenkomstig de kern van Paulus’ testament ‘Verkondig het woord’. Paulus, de heraut van het Woord, heeft zijn apostolische arbeid verricht in voor- en tegenspoed en zo heeft ook de heilige Willibrord dat in een ander tijdsgewricht en onder heel andere omstandigheden gedaan; in gunstige en ongunstige tijden, door overreding, door berisping, door woorden van bemoediging. De heilige Willibrord heeft, zo weten we van getuigenissen, dat werk onvermoeid en met veel geduld gedaan.”
Net als Paulus was de heilige Willibrord onwankelbaar in het geloof, zo benadrukte mgr. Hoogenboom, ook al werd zijn leven bedreigd: “De heilige apostel Paulus zag zijn dood als een offer waarbij zijn bloed geplengd zou worden; het vertrekpunt naar de hemel.”

Paulus schrijft aan Timotheus dat hij de goede strijd heeft gestreden en het geloof heeft bewaard. Mgr. Hoogenboom: “Het geloof bewaren, dat is het vertrouwen behouden. Voor geloof en vertrouwen gebruikt het Nieuwe Testament hetzelfde woord. Geloof, vertrouwen in God, en dus vertrouwen in het leven en vertrouwen dat het niet allemaal voor niets is geweest. Wetend dat het soms wel verschrikkelijk moeilijk was, maar dat je het niet voor niets hebt gedaan. Eerlijk erkennen dat je tekort bent geschoten, maar dat God, in Jezus Christus, een genadig en barmhartige God is. Geloof, vertrouwen dat God deze wereld en dus ook ons in Zijn hand heeft en dat Hij het eerste en het laatste woord heeft.
De kern van de christelijke toekomstverwachting is dat ons leven een doel heeft! Dat God ons het leven heeft gegeven en dat Hij op ons wacht. Dat er een thuis is, een thuiskomen in het hemels Vaderhuis, waar onze hemelse Vader, zo geloven en hopen wij, ons welkom zal heten.
De heilige Willibrord stierf niet, zoals de heilige apostel Paulus en de heilige Bonifatius, de marteldood. Toch was ook Willibrords verkondiging een ‘martyrion’, een onbloedig getuigenis van Christus en Zijn Evangelie.
Tot op zijn sterfbed was de heilige Willibrord net als de heilige apostel Paulus onwrikbaar trouw aan Christus en moet hij in geloof zeker zijn geweest van zijn eervolle beloning die hij eerder op 70-jarige leeftijd al had verwoord in zijn levenstestament: om ‘in Dei nomine feliciter’ te zijn, ‘in Godsnaam gelukkig’.”

Klik hier voor de preek van mgr. Hoogenboom