In Rome vond van 22 t/m 26 juni de tiende World Meeting of Families (WMOF) plaats. Medewerker Huwelijk en Gezin Elise Bangma-Mertens was met haar man vanuit Nederland afgevaardigd naar deze Wereldgezinsdagen. Zij doet in drie delen verslag van de bijeenkomst: hieronder deel 2.

Vrijdag begon de dag weer met de H. Mis in de Sint-Pietersbasiliek. Na de H. Mis begon een Frans echtpaar met de derde lezing; deze ging over de identiteit en missie van christelijke gezinnen. Ze vergeleken het gezin met de parabel van de schat in de akker en er werden drie momenten in die parabel verder uitgewerkt: 1) het ontdekken van de schat, 2) het opgraven van de schat en het ‘tot leven brengen’, 3) de schat delen en vrucht laten dragen. Ik vond deze lezing heel inspirerend en bemoedigend en schrijf hier binnenkort graag wat meer over.
Een ander panel op vrijdag dat mij erg aansprak en ook zeer actueel is, was een panel over ‘christen zijn in een digitaal tijdperk’. Er werd gesproken over de moeilijkheden en uitdagingen die het internet en de sociale media met zich meebrengen, maar er werden ook veel voorbeelden gegeven van het positieve gebruik. Vooral in de coronaviruspandemie zijn online cursussen en tools heel positief en goed geweest. Veel mensen maken daar nu nog steeds gebruik van en daardoor is de digitale technologie ook een soort ‘gateway to homes’ geworden. Een Braziliaans echtpaar benadrukte ook het belang van dialoog tussen ouders en kinderen over internet en sociale media. Als ouders moeten we begrijpen wat onze kinderen motiveert om actief te zijn in de digitale omgeving. Zij kunnen ons veel leren over het gebruik daarvan, maar wij moeten ze leren hoe ze bepaalde dingen of contacten moeten interpreteren. Dit echtpaar is dan ook een groot tegenstander van het verbieden van internet of sociale media, maar ze pleiten voor een opvoeding en begeleiding op een verantwoorde manier, waar kinderen geïnformeerd worden over de risico’s en de gevaren, maar ook de positieve mogelijkheden belicht worden.

Vrijdagmiddag stond geheel in het teken van de huwelijksvoorbereiding. Het nieuwe document van de Dicasterie voor Leken, Familie en Leven werd gepresenteerd, waarin ze ‘catechumenale routes’ voorstellen voor het huwelijksleven. Dit is geen kant en klaar programma, maar een uitnodiging tot pastorale reflectie over de huwelijksvoorbereiding en nieuwe pastorale richtlijnen. Mijn boekje staat vol met aantekeningen van deze lezing, vooral ook omdat we zelf in het bisdom al een tijdje bezig zijn met het ontwikkelen van een nieuwe cursus huwelijksvoorbereiding. Ik heb veel nieuwe ideeën mogen opdoen en dat wil ik op een ander moment ook graag wat uitgebreider delen. Het is voor mij in ieder geval wel helder geworden dat er echt een nieuwe weg wordt ingeslagen met de huwelijksvoorbereiding en daarmee ook met de vorming van echtparen en priesters die deze voorbereiding geven. Waarom is die nieuwe weg nodig en is een korte voorbereiding niet meer voldoende? “Omdat het huwelijk echt een roeping is. Een roeping die onderscheidingsvermogen vereist, bestemd om onze kinderen de toekomst in te sturen, hen een specifiekere christelijke identiteit te geven, waardoor ze volwassen en vastberaden zijn in het overwinnen van de beproevingen van het leven. De viering van de huwelijksceremonie is vanuit dit oogpunt niet langer een ‘aankomstpunt’, maar het begin van een echtelijk leven, waarin man en vrouw een vernieuwde christelijke identiteit zullen verwerven; zoals het gebeurt voor priesters en religieuzen. En tijdens dit leven zullen ze begeleid moeten worden.”
Het panel dat volgde op de presentatie van bovenstaand document ging onder andere over de seksuele opvoeding van kinderen, tieners en jongeren. Het belang van een goede opvoeding in de liefde werd onderstreept, vooral in onze huidige samenleving waar het moeilijk is om de ware betekenis van liefde en seksualiteit te zien en te begrijpen. Er werden verschillende tools aangereikt om hier als ouders/opvoeders op een goede manier mee om te gaan. En ook hier werd duidelijk gezegd dat seksuele opvoeding een pad is, een weg waarop je je kinderen begeleidt, passend bij de leeftijd en de situatie.

Vrijdagavond werden alle gedelegeerden verdeeld over zo’n 26 bussen die ons naar verschillende parochies in Rome brachten. Daar hadden de parochies namelijk een avond voor ons georganiseerd, met gebed, uitwisseling en natuurlijk een heerlijke Italiaanse maaltijd. Wij zaten in een bus met onder anderen mensen uit Zimbabwe, Madagaskar, Burundi, Australië, Mexico, de Filipijnen, Engeland, Thailand en de Dominicaanse Republiek. In de parochiekerk was er tijd voor gezamenlijk gebed en uitwisseling. Verschillende parochianen vertelden wat over hun (parochie)leven en ook uit onze groep kwamen er spontaan verhalen over het huwelijksleven en de situatie in de Kerk. Deze avond konden we goede, diepe gesprekken voeren met mensen van over de hele wereld. Er werden gegevens uitgewisseld om contact te kunnen onderhouden. Een hele waardevolle en gezellige avond, waarbij we ook de gastvrijheid van de Romeinse parochies konden ervaren.

Klik hier voor deel 1 van het verslag van de Wereldgezinsdagen. Deel 3 komt binnenkort online.