Dag 3 van de Utrechtse bisdombedevaart naar Lourdes startte met een Mis in de Pius X basiliek. Mgr. Woorts verzorgde de preek in deze Eucharistieviering. Na afloop stelden de ruim 1.300 pelgrims zich op voor de Rozenkransbasiliek, voor de groepsfoto. Daarna volgde een reeks kleinere groepsfoto’s van de parochiegroepen, samen met kardinaal Eijk, mgr. Woorts en hoofdaalmoezenier vicaris Cornelissen. ‘s Middags liepen groepen de kleine of grote Kruisweg. Het verslag van de viering van Barmhartigheid eind van de middag en de Lichtprocessie ‘s avonds volgt nog.

In zijn preek verwees mgr. Woorts naar het water, dat in Lourdes overvloedig aanwezig is. Ten eerste water dat op aanwijzing van Maria door Bernadette uit de Bron in de Grot werd opgegraven. “Er is in Lourdes nog ander water in overvloed; water dat hier nogal eens gaat opborrelen op onverwachte momenten, bijvoorbeeld bij het opsteken van een kaars, bij het horen van een lied of tijdens een gesprek; het kan het water zijn van tranen van geluk omdat je heel dankbaar bent, of juist tranen van verdriet, pijn of onmacht. Ook dat is ‘Lourdeswater’, zichtbaar of onzichtbaar.” En dan is er in Lourdes nog ander water in overvloed, stelde mgr. Woorts vast: water in de vorm van een cappuccino met slagroom, bier of wijn.
De bruiloft in Kana, waar Jezus met zijn moeder Maria was, “is een beeld van ons leven, zowel van ons persoonlijk leven als van het leven van ons als Kerk tezamen,” zo zei mgr. Woorts. “Die bruiloft van ons leven, die is bedoeld om goed te zijn, zeer goed. Maar op die bruiloft van ons leven kan – hetzij plotseling of geleidelijk – de wijn opraken, ofwel alles wat ons leven smaak geeft, vreugde, hoop. Maria ziet de nood op de bruiloft. Ze wendt zich daarom tot Jezus én ze verwijst de bedienden naar Hem: ‘Doet maar wat Hij u zeggen zal.’ Dat zegt ons: Maria verstaat ook ónze nood. En ze wendt zich ook voor ons tot haar Zoon. Zij bidt voor ons in de hemel.”
Mgr. Woorts: “Jezus brengt nieuw leven, nieuwe toekomst op de bruiloft in Kana, door het teken van de verandering van water in wijn. Dat teken, beste medepelgrims, is niet los te zien van een ander teken dat Jezus doet: dat van de broodvermenigvuldiging. Toen was er ook eerst nood en daarna overvloed. De tekenen van Jezus door de broodvermenigvuldiging en de verandering van water in wijn in Kana, die beide tezamen verwijzen ons naar het brood en de wijn van de Eucharistie.”

Jezus voedt ons elke keer weer met Zijn Woord en Sacrament, om in ons hart te wonen, zo benadrukte mgr. Woorts. “En dat draagt een belofte voor ons in zich omdat Jezus zegt: ‘Ik ben het levende Brood dat uit de hemel is neergedaald. Als iemand van dit Brood eet, zal hij leven in eeuwigheid’ (Joh. 6, 51).”
“Beste medepelgrims, misschien klinkt dit voor u, voor jou te mooi om waar te zijn of ver weg omdat het water dat opborrelt in jouw hart, uit jouw ogen misschien zo sterk is omdat je worstelt, omdat je zeer lijdt naar geest of lichaam, of allebei, of als het water je tot aan de lippen staat. Hopelijk kunnen we ons optrekken aan Maria en Bernadette en bovenal aan onze Heer Jezus zelf die maar al te goed weet hebben van het lijden, van het gevecht dat het leven kan zijn, dagen, periodes van zware beproevingen ja, zelfs van god-verlatenheid.”
“Bidden wij met Maria om de Heilige Geest, opdat we met vertrouwen verder gaan, als pelgrims elke dag, met het geloof in ons hart dat de Heer redding en uitzicht zal brengen.”

Tijdens de Eucharistievering in de Pius X basiliek ontvingen ook twee kinderen uit de parochie H. Kruis (Raalte e.o.) voor het eerst de H. Communie – het gezin had gevraagd of dat in Lourdes kon gebeuren.
In de middag liep een aantal groepen de kleine of de grote kruisweg, daarvoor is tijdens deze bedevaart op verschillende momenten gelegenheid.

Kleine kruisweg (foto: Aartsbisdom Utrecht)

An Kolfschoten uit Maartensdijk (foto: Aartsbisdom Utrecht) is voor het eerst in Lourdes. “Ik wilde het één keer in mijn leven meemaken. Ik zou acht jaar geleden meegaan, maar toen werd ik ziek en kon het niet doorgaan. En dus ben ik nu mee, omdat ik niet weet of er nog een nieuwe kans komt. Ik ben hier om meer te leren en te ervaren van de Mariaverering. Eerlijk gezegd zei Maria mij nooit zo heel veel.” Ze stak wel een kaarsje op als er iemand ernstig ziek is, maar vaak een kaarsje branden bij Maria zoals voor veel katholieken een gewoonte is, deed ze tot nooit. “Ik hoop dat er iets van de Mariadevotie hier aan mij blijft hangen. Tot nu toe vind ik het indrukwekkend. Ik kom er steeds meer in, de eerste dag met de viering bij de Grot in de regen – ik was ook nog eens vaandeldrager – is goeddeels aan mij voorbij gegaan. Maar nu kan ik wat ik zie en meemaak al meer waarderen. Zo vond ik de Sacramentsprocessie heel bijzonder. Of Maria al meer is gaan leven is nog te vroeg om te zeggen. Ik moet nog naar de Grot, daar was gisteren een lange rij. Morgen doe ik een nieuwe poging en ga ik een kaarsje aansteken. En het is nu de meimaand, Mariamaand. Ik ben benieuwd.”

Foto’s: Ramon Mangold