Een schrijn met een reliek (een stuk van het gebeente) van de heilige Bernadette Soubirous maakt in april een rondgang door de Nederlandse bisdommen. Op 16 april kwam de reliekschrijn aan in Deventer (H. Lebuinusparochie). Daar was in de Broederenkerk een Eucharistieviering met als hoofdcelebrant mgr. Woorts en aansluitend een Lichtprocessie door de binnenstad. Op 18 april wordt de schrijn naar de St. Catharinakathedraal te Utrecht overgebracht (klik hier voor het volledige programma en de aangepaste openingstijden van het kerkgebouw).

Behalve de reliekschrijn was er een stuk rots van de door de verschijningen van Maria gezegende Grot van Massabielle alsook water uit de Bron die Bernadette op aanwijzing van Maria heeft opgegraven. Met dat water maakten velen een kruisteken. In zijn welkomstwoord wees pastoor Cornelissen erop dat de H. Bernadette op haar Feestdag (16 april) in Deventer en daarmee in het Aartsbisdom Utrecht was gearriveerd. Hij heette in het bijzonder proost Jos Daems (voorzitter van de Federatie van de Benelux bedevaarten Lourdes) welkom, die uit Vlaanderen naar Deventer was gereisd. “En natuurlijk een speciaal welkom aan alle Bernadettes die hier vanavond zijn, proficiat met jullie naamdag! Deventer werd vroeger wel Moskou aan de IJssel genoemd, deze dagen is Deventer Lourdes aan de IJssel,” aldus pastoor Cornelissen.

In zijn preek richtte mgr. Woorts zich tot de aanwezigen als medepelgrims – “omdat we in deze viering met ons hart en gedachten in of bij Lourdes zijn.” Velen van u hebben thuis iets uit Lourdes of dragen dit bij zich, zo zei hij. Zelf draagt mgr. Woorts een zilveren Lourdesmedaille die van zijn oma is geweest, “maar waar ik u over wil vertellen is dit beeldje van Bernadette, geknield voor Maria. Het is van gips en is op diverse plekken beschadigd; Bernadette is ooit in het midden afgebroken en weer vastgelijmd. Het Lourdeswater in het kleine buisje onder de voeten van de Heilige Maagd is al lang opgedroogd. Als je het bij de Kringloop zou zien staan, dan is de kans zeer groot dat het niet gekocht zal worden.”

Het gaat ook bij dit beeldje natuurlijk om het verhaal erachter, benadrukte mgr. Woorts: “Dit beeldje is in 1945 vanuit Lourdes meegenomen door een jonge Canadese militair die uitgezonden was om aan de andere kant van de wereld ons land te komen helpen bevrijden van de Nazi-bezetting. In Nederland ontmoette hij een jonge vrouw die bedlegerig was. Hij gaf dit beeldje aan haar, om haar te sterken in haar ziekte. Die vrouw werd later een vriendin van mijn andere oma en zij gaf mij dit beeldje weer door. Hoeveel devotionalia uit Lourdes zijn er niet onder ons, voorwerpen die verbonden zijn met het leven van dierbaren die ons in geloof en leven zijn voorgegaan, die zelf veel steun hebben gehad dankzij Lourdes, dankzij Maria, dankzij Bernadette? En voor hoevelen van ons geldt dat niet! Hopelijk zal dat ook gelden voor de generaties na ons.”

Mgr. Woorts ging ook in op de betekenis van het reliek “van onze dierbare Bernadette, een stuk van haar rib. Dit stukje gebeente van haar koesteren en vereren wij. Waarom? Omdat haar lichaam een tempel is geweest, een huis van Gods Heilige Geest. En door die verering – in het bijzonder deze maand in alle bisdommen van ons land – brengen wij ten diepste dank aan God. Immers, wat wij liefhebben in Bernadette, dat is het werk van God in haar, zoals het ook God was die Maria heeft doen zijn wie zij is.”
Volgens mgr. Woorts zien we in Bernadette – “zoals ook onze hemelse Moeder, de H. Maagd Maria – hoe God het kleine verkiest, hoe Hij het geringe liefheeft, zij die niet meetellen, die kwetsbaar zijn, onbeduidend voor deze wereld. En Bernadette blijft tot ons spreken, tezamen met Maria, omdat Lourdes zo’n grote plaats heeft in het hart, in het leven van ontelbaren van alle leeftijden, waar wij zoveel kracht, vrede, vreugde, geloof, hoop en liefde aan te danken hebben.”

Na de viering was er een Lichtprocessie door de binnenstad van Deventer, waarin de reliekschrijn werd meegedragen. Daarmee werd Deventer pas echt ‘Lourdes aan de IJssel’, zo was de ervaring van velen die in Lourdes al eens de Lichtprocessie hadden gelopen. Eenmaal terug in de Broederenkerk werd de reliekschrijn teruggeplaatst en werd met enkele gezangen en gebeden de avond afgesloten. Mgr. Woorts zei: “Word je hier gelukkig van? vroeg iemand me. Het antwoord is: ja. Hopelijk geldt dat voor u allen en brengt deze avond hoop voor uzelf, hoop voor de Kerk en hoop voor de wereld.” Vervolgens zegende hij de devotiekaarsen met Lourdeswater.

Uit Zwolle waren Antoinette en haar zoon Ernst naar Deventer gekomen. De avond maakte op hen veel indruk, vertellen ze. Ernst: “Mijn moeder had in het nieuws over deze avond gelezen en vroeg me of ik erheen wilde gaan. Ik probeer God te zoeken en meer met mijn katholieke geloof te doen. Deze avond leek me een mooie kans om daar dichterbij te komen.” Antoinette is juist wat van haar katholieke geloof afgedreven en heeft haar religieuze bewustzijn verbreed. “Vroeger was ik juist heel sterk met mijn katholieke geloof bezig. Maar dit is wel een heel bijzondere avond,” zegt ze. “Ik heb het als heel mooi ervaren,” zo vertelt Ernst. “Tijdens de viering zaten we in een zijbeuk en kregen we dus niet alles even goed mee. Maar aan het eind, toen we van de processie terugkwamen in de kerk en rond de schrijn stonden, voelde ik me echt verbonden met God en de mensen. Ik ben er emotioneel van.” Antoinette: “En ik vind het mooi dat ik mijn kind vanavond hier had.”

Klik hier voor meer informatie over de rondgang van de reliekschrijn door de Nederlandse bisdommen

Foto’s: Ramon Mangold