Kardinaal Eijk heeft een boodschap geschreven ten behoeve van de Veertigdagentijd die op 17 februari (Aswoensdag) begint. De tekst is gestuurd naar de parochiebesturen en de leden van de pastorale teams, met het verzoek deze zo breed mogelijk binnen de parochies te verspreiden. Ook is de brief opgenomen in het februarinummer van bisdomblad ‘Op Tocht’, dat eind deze week verschijnt. In zijn brief, getiteld ‘Tijd om het anker van de ziel uit te werpen’, stelt de aartsbisschop van Utrecht dat de Veertigdagentijd “ons van oudsher vraagt om innerlijk ‘voor anker te gaan’, dat wil zeggen: het is een periode van verstilling, bezinning en onthouding,” waarin “we God kunnen naderen in ons gebed.”

Door de coronamaatregelen leven we momenteel in een tijd waarin we ons al heel veel zaken moeten onthouden, aldus kardinaal Eijk: “Hoe vinden we in die omstandigheden de houding van bekering naar God, waartoe de Veertigdagentijd ons oproept?”
Hij vervolgt: “Het is goed om ons te realiseren dat wie in de Veertigdagentijd innerlijk ‘voor anker gaat’, niet alleen kiest voor een periode van verstilling maar met dat anker ook zijn hoop vestigt. Het anker is immers het christelijke symbool van de hoop en onze hoop is gevestigd op de Heer: ‘De hoop is het veilige en vaste anker van onze ziel. Zij dringt door binnen het heiligdom, waar Jezus voor ons als voorloper is binnengegaan …’ (Hebr. 6,19-20). Kortom: het ankerpunt van de hoop is niets minder dan de Hemel. Jezus leeft, Hij is waarlijk verrezen: dat is de boodschap van Pasen. En Hij wil ons in de verrijzenis laten delen: deze begint bij het doopsel en vindt zijn voltooiing bij onze verrijzenis op het eind der tijden en bij ons eeuwig leven in Gods Vaderhuis, als wij Hem volgen. Op de Hemel richten we onze hoop. Dat Jezus deze hoop verwezenlijkte door zijn Kruisdood en verrijzenis, vieren we op Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen. Daar leven we vanaf Aswoensdag veertig dagen lang naar toe.”
Kardinaal Eijk roept in zijn boodschap op mensen nabij te zijn, “want in het kielzog van de coronaviruspandemie is een tweede pandemie gaande: de groeiende eenzaamheid. Deze treft zowel ouderen als jongeren. Eenzaamheid doet niet aan leeftijdsdiscriminatie, alle generaties lijden onder het wegvallen van sociale contacten.” Toegenomen schermtijd is geen volwaardige vervanger voor echt contact. Dat geldt ook voor de vieringen die via livestreams zijn te volgen: “Dit is een belangrijk hulpmiddel, maar geen blijvend alternatief. Want hoewel we in gebed tot Christus kunnen naderen, overbrugt Hij de afstand tot ons pas totaal in de Eucharistie die we ontvangen. In de Eucharistie worden we eenvormig met Christus.”

Lees hier de gehele Vastenboodschap van kardinaal Eijk