In de loop van 29 april arriveerden alle pelgrims uit het Aartsbisdom Utrecht in Lourdes: de deelnemers die per zorgbus en vliegtuig reisden, sloten zich in de loop van de dag aan bij de treinpelgrims. Die laatste groep vierde ‘s ochtends de Lauden in de fraaie Rozenkransbasiliek, waarna de jongeren zich verzamelden voor een eigen dagprogramma. Om 17.00 uur verzamelden alle Utrechtse pelgrims zich in de Bernadettekerk voor de welkomstviering. Hoofdaalmoezenier vicaris Ronald Cornelissen had in zijn welkomstwoord een treurige mededeling: kardinaal Eijk moet tot zijn grote spijt verstek laten gaan bij deze bisdombedevaart naar Lourdes. Hij is onvoldoende hersteld van een zware griep.

Cornelissen las een boodschap van kardinaal Eijk aan de pelgrims voor, waarin deze onder meer zegt dat hij de pelgrims “nieuwe genade en kracht wenst, voor uw geloof in God, uw relatie met Christus en uw vertrouwen in Maria. Speciaal wens ik dit toe aan de zieken onder u, die het vaak erg zwaar hebben. Ik hoop en bid vurig, dat u nieuwe kracht en moed tijdens de bedevaart mag opdoen en straks gesterkt huiswaarts kunt keren.” Ook liet hij weten graag meegegaan te zijn: “De Lourdesbedevaarten behoren tot de hoogtepunten van mijn leven en werkzaamheden als aartsbisschop van Utrecht. Het spijt mij daarom geducht dat ik heden niet met u naar Lourdes kan gaan vanwege een griep, die me al maanden hindert, maar die ik heb verwaarloosd door desondanks door te werken. Graag vertrouw ik me toe aan uw gebeden bij de grot.”

 
De Lauden in de Rozenkransbasiliek
 

Mgr. Woorts stelde in zijn preek dat vele pelgrims gehecht zijn aan Lourdes, of dat zullen worden als ze er voor het eerst zijn. “Waarom? Omdat we hier toch vooral mogen vieren, delen en ontvangen hoezeer onze Heer Jezus Christus aan ons gehecht is, alsook onze hemelse moeder Maria. Onze Heer Jezus is zozeer aan ons gehecht, dat Hij – de Goede Herder – voor ons zijn leven heeft gegeven, tot op het kruis, en zich aan ons blijft geven in de heilige Eucharistie, om bij ons te blijven en ons te voeden, telkens weer. Daarom is Maria hier voor ons aan Bernadette verschenen, daarom heeft zij gevraagd om hier een kapel te bouwen en om als pelgrims met elkaar in processie naar hier te komen. Dat alles om ons te brengen naar de bron, de bron die Jezus Christus voor ons is, die Bron die van vitaal belang is voor ons persoonlijk leven en voor ons als christenen tezamen, om te kunnen leven en groeien als ranken aan de wijnstok.”

 
Door Christus wordt onze ziel verkwikt, gelaafd en gevoed met kracht, vrede, met geloof, hoop en liefde. “En velen van ons hebben die kracht nodig, deze bedevaart is ook bedoeld om vrucht te dragen. … We houden ten diepste deze bedevaart om onze hechting aan Jezus en zijn evangelie te vieren, te verdiepen en te voeden in verbondenheid met Maria en Bernadette.”

Na afloop gingen de pelgrims naar het heiligdom voor de passage door de Grot, de regen had inmiddels plaatsgemaakt voor de zon. Onder begeleiding van Marialiederen en gebeden trokken de Utrechtse bedevaartgangers door de grot. Na afloop plaatsten mgr. Woorts en vicaris Cornelissen de bedevaartkaars in de kaarsenbak tegenover de grot – mgr. Woorts had deze kaars gezegend tijdens de welkomstviering. Ze werden onder anderen vergezeld door de pastoors Zemann en Hogenelst, die op deze dag hun 23-jarig priesterjubileum vierden.

Inge uit de parochie St. Willibrordus is met haar 85-jarige moeder mee met deze bedevaart. Het is haar eerste keer in Lourdes. “Het is vandaag pas de eerste dag van de bedevaart, maar ik ben al onder de indruk van alle verscheidenheid. Ik ben met mijn moeder mee en dat is een extra opgave, omdat ze geheugenproblemen heeft. Dat is soms lastig. Maar toen we in de trein naar Lourdes de Rozenkrans baden, herkende mijn moeder alles. Ze kon moeiteloos meebidden, inclusief het Latijn. Dat vond ze heel fijn. Terwijl de Rozenkrans bidden voor mij juist nieuw was. Ik kijk dus ook door haar ogen hier in Lourdes. Dat is weer heel anders dan hoe ik zelf kijk en dat maakt het bijzonder. Ik vind het mooi om te zien wat mensen samenbrengt op bedevaartplaatsen zoals Lourdes.”
De familie heeft al een lange historie met Lourdes, vertelt Inge. “Mijn oma is ook naar Lourdes geweest en mijn moeder wilde er graag nog een keer heen. Ik heb ons al in februari opgegeven voor deze bedevaart, maar toen werd mijn moeder ernstig ziek. Het was zeer de vraag of het door kon gaan. Dat we hier nu toch zijn, komt volgens mijn moeder dan ook zeker door Maria. Ik ben dus heel dankbaar dat ik hier nu ben met haar.”