De Utrechtse pelgrims hadden op hun laatste volledige dag in Rome een vrije ochtend. Die werd op vele manieren besteed: van winkelen tot het bezoeken van plekken die niet op het bedevaartprogramma stonden. Zoals de koepel van de Sint Pieter, die een prachtig uitzicht biedt over de stad. ‘s Middags stond voor wie wilde een wandeling door antiek Rome gepland, de dag eindigde samen met alle andere Nederlandse pelgrims in de basiliek Sint Jan van Lateranen. Daar was mgr. Korte van Den Bosch hoofdcelebrant van de zendingsviering.

De wandeling door klassiek Rome voerde de pelgrims onder meer langs het Capitool, het Forum Romanum en het Colosseum. De pelgrims kregen in een ‘geschiedenisles te voet’ tekst en uitleg over de betekenis van deze monumenten – overblijfselen uit de tijd van de Romeinse keizers. Zeker voor wie nog niet eerder in Rome was geweest, bleek het een indrukwekkende ervaring. De pelgrims bezochten ook de titelkerk van kardinaal Simonis, de San Clemente. Na een kort bezoek aan de Scala Santa (de heilige trappen) en het Baptisterium (een achthoekige doopkapel) eindigde de tocht bij de Sint Jan van Lateranen – de belangrijkste kerk van Rome en van de wereld. De Sint Jan is namelijk de kerk van de bisschop van Rome (de paus), hij heeft hier zijn bisschopszetel staan.

In deze kerk vond de zendingsviering plaats, met als hoofdcelebrant bisschop De Korte van Den Bosch. Kardinaal Eijk en zijn hulpbisschoppen Hoogenboom en Woorts waren concelebrant. In zijn welkomstwoord memoreerde mgr. De Korte wat hij van veel pelgrims had gehoord: ze zijn moe maar voldaan. De dinsdag was voor velen een hoogtepunt, een driedubbel hoogtepunt aldus bisschop De Korte: “We vierden met 2.000 Nederlanders de Eucharistie, dat gebeurde in de Sint Pieter en de paus kwam ook nog.”
Pelgrims uit heel Nederland hebben in Rome een week lang hun geloof gevierd, aldus mgr. De Korte. “Dat gebeurde in onderlinge gemeenschap, waarbij tijdens zo’n bedevaart het beste in de mensen naar boven kwam. Het zou goed zijn als we eenmaal thuis al die verhalen doorvertellen aan onze dierbaren, zodat het verder komt in de geloofsgemeenschappen en parochies. Belangrijk is dat u uw geloof in de levende Heer hebt kunnen versterken en verdiepen, om het thuis in de parochie concreet te kunnen maken.” Christenen moeten jaloersmakend zijn, zo stelde de Bossche bisschop: “We moeten zo leven dat anderen met ons mee willen doen. De Kerk als spiegel van Gods vriendelijkheid, een barmhartige Kerk.”

Pastoor Fred Hogenelst (parochie paus Johannes XXIII en parochie H. Suitbertus) leidt een groep pelgrims tijdens deze bedevaart. Hij is zelf graag onderweg, vertelt hij. “Dat doe ik ook graag met parochianen. Onderweg loop je zij aan zij en kijk je naar hetzelfde. Je bent tochtgenoot, je steunt elkaar, je deelt ervaringen en dat helpt je om je hart te openen. De eerste christenen waren ook mensen van de weg. Ik heb tijdens de ‘wandeling van barmhartigheid’ levenservaringen van mensen mogen horen. Zo heb ik mensen kunnen helpen duiding te geven.”
Hij heeft het als bemoedigend ervaren om met zoveel mensen, medepriesters en de bisdomstaf samen te zijn. Deze bedevaart is extra bijzonder omdat Hogenelst pas anderhalf jaar werkzaam is in zijn huidige parochies. “Op deze manier leer je mensen beter kennen. En dat levert soms weer iets op voor de parochiegemeenschap, omdat je iemand kunt vragen voor bepaalde taken die bij die persoon passen.”
Het Heilig Jaar van de Barmhartigheid geeft een mooie invulling aan de bedevaart, maar het heeft het afgelopen jaar ook geholpen om in het pastorale team zaken op elkaar af te stemmen, aldus Hogenelst. “Dankzij dit thema konden we initiatieven goed op elkaar aan laten sluiten.”

Pastoor Hogenelst

Herry Beernink (66) werd door de hoofdaalmoezenier van deze bedevaart over de streep getrokken om mee te gaan. “Hij komt net als ik uit Glanerbrug en ik kende hem dus al.” Dat hij meeging is best bijzonder, want hij is geen groepsmens (“ik ga altijd alleen op vakantie of vroeger samen met mijn vrouw”) en hij is ook geen bedevaartganger (“ik ben alleen een keer mee geweest naar Lourdes”). Maar waar hij na Lourdes nog niet overtuigd was, is hij nu enthousiast. “Het is waar wat mgr. De Korte zei: ik ben moe maar voldaan. Het was een zeer inspirerende week, waarbij elke viering iets teweeg bracht.”

Herry Beernink

Voor velen was de Nederlandse Dag in de Sint Pieter het hoogtepunt, voor Herry was dat iets anders. Hij zag in de Sint Pieter alleen een witte solideo bewegen, de rest van de paus kon hij niet zien. “Ik kreeg niet alles mee, maar had wel het gevoel ‘ik ben erbij’.” Die pauselijke onzichtbaarheid werd een dag later tijdens de algemene audiëntie goedgemaakt, toen paus Franciscus vlak voor hem langsreed. “En zoals hij vervolgens mensen benadert, zieken aanraakt, kinderen begroet – deze man komt echt naar mensen toe.” Toch was ook dit nog niet het hoogtepunt. “Dat was de wandeling van barmhartigheid. De overwegingen bij elke statie waren erg mooi en door de gebeden en concrete voorbeelden ging het thema ‘barmhartigheid’ echt leven. Die ervaring, dat is zoals een bedevaart bedoeld is.”