De Sint Willibrordkerk in het centrum van Utrecht heeft haar banden met het Aartsbisdom Utrecht hersteld. Het bestuur van het St. Willibrord Apostolaat heeft zich voor deze aansluiting uitgesproken, waarover met het aartsbisdom overeenstemming is bereikt. Sinds 1967 maakte de kerk geen deel meer uit van het Aartsbisdom. Aartsbisschop W.J. Eijk heeft de Willibrordkerk aangewezen als zogeheten rectoraatskerk. In overleg met het Apostolaat is pastoor Schnell van de Utrechtse Salvatorparochie als rector benoemd.

Schnell zal op zondag 26 oktober om 10.30 uur voor het eerst de H. Mis opdragen in de Willibrordkerk. Op initiatief van mgr. Eijk zal het gebruik van de Willibrord plaatsvinden onder auspiciën van de Nederlandse Vereniging voor Latijnse Liturgie, die daarmee een vaste locatie krijgt in Nederland.

Op 25 januari 2009 zal mgr. Eijk op feestelijke wijze de H. Mis in de Willibrordkerk celebreren, ter onderstreping van het herstel van de banden. Tevens zal de kerk opnieuw worden ingewijd. De Latijnse liturgie in de Willibrordkerk zal in beginsel de Nieuwe Orde volgen van Vaticanum II. Maar ook kan in de kerk liturgie worden gevierd volgens de buitengewone (Tridentijnse) vorm van de Romeinse ritus.
De Vereniging voor Latijnse Liturgie heeft met de Willibrordkerk nu een eigen vaste kerkelijke plek in Nederland. De Vereniging werd in 1967 opgericht en telt zo’n 1.500 leden, verdeeld over afdelingen. Doel van deze vereniging is “het levend houden van het Latijn en van de Latijnse kerkmuziek, met name het Gregoriaans, in de liturgie van de Rooms-Katholieke Kerk.” Zij richt zich daarbij primair op de viering van de liturgie volgens de Nieuwe Orde van het Tweede Vaticaans Concilie. “Niet alleen uit historisch besef van 18 eeuwen Kerklatijn, maar ook omdat het Latijn een bindend element vormt tussen de volkeren en geloofsgemeenschappen van de Wereldkerk,” aldus de Vereniging.

Utrechtse School
De Willibrordkerk als gebouw blijft eigendom van de Sint Willibrordus Stichting. De kerk, gelegen aan de Minrebroederstraat in Utrecht, werd tussen 1875 en 1877 gebouwd in neogotische stijl, naar een ontwerp van Alfred Tepe. Het is één van de best bewaard gebleven voorbeelden van de Utrechtse School, de Utrechtse stroming binnen de neogotiek waarin het St. Bernulphusgilde een grote rol speelde. Werk van leden van dit gilde is veelvuldig in de Willibrordkerk te vinden.
De Willibrordkerk werd in 1967 aan de eredienst onttrokken, waarna het Aartsbisdom Utrecht de kerk wilde slopen. Pater Kotte A.A. en een aantal parochianen kochten vervolgens het kerkgebouw. Pater Kotte bleef daarna in deze kerk de Eucharistie vieren, hetgeen hem in conflict bracht met het Aartsbisdom. In 1976 werd de kerk aangewezen als rijksmonument. De kerk werd tussen 1990 en 2005 bijna geheel gerestaureerd met behulp van legaten en schenkingen die pater Kotte had ontvangen en met behulp van fondsen van de Europese Unie, Nederland en de gemeente Utrecht. Na het overlijden van pater Kotte in 2006 nam de voormalige pater sacramentijn Klos zijn rol als voorganger over. Klos is nu niet langer aan de Willibrordkerk verbonden.