De Sint Maartensviering in Utrecht is samen met het Bloemencorso in Zundert en de Boxmeerse Vaart officieel erkend als cultureel erfgoed. “Met de ondertekening van de UNESCO conventie van het Immaterieel Erfgoed heeft Nederland er een nieuwe tak van erfgoed bij: het immaterieel erfgoed oftewel de tradities en rituelen die gemeenschappen of groepen belangrijk vinden voor hun culturele identiteit en willen doorgeven aan volgende generaties,” aldus het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed (NCV).

Het zijn de eerste drie tradities die zijn opgenomen op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed, zeven organisaties hadden hun traditie aangemeld. “Vanaf nu zullen meer tradities volgen,” verwacht directeur Ineke Strouken van NCV. VN-organisatie Unesco houdt sinds 2003 een lijst bij van het wereldwijde immateriële erfgoed. Daar staan inmiddels ongeveer 300 tradities op uit 70 landen, zoals de Spaanse flamenco en de Franse keuken. Of de drie Nederlandse tradities ook op de VN-lijst komen, moet de komende jaren duidelijk worden. Het is aan de Nederlandse regering om een traditie van de nationale lijst voor te dragen voor de internationale UNESCO erfgoedlijst.

Heilige Martinus van Tours
Sint Maarten, ook wel de heilige Martinus van Tours genoemd, deelde als Romeins militair zijn mantel met een bedelaar voor de stadspoort van de Franse plaats Amiens. In een droom werd hem duidelijk dat het Christus zelf was aan wie hij de helft van zijn mantel had geschonken. Daarop werd hij christen, de bevolking van Tours koos hem tot bisschop. Hij stierf op 11 november 397.
De Sint Maartensviering wordt op diverse plaatsen gevierd, Utrecht besteedt er op 11 november veel aandacht aan. Sint Maarten is dan ook patroon van deze stad. Toen de Frankische vorsten in de zevende eeuw een kerkje lieten bouwen waar nu het Domplein ligt, wijdden zij de kerk aan hun belangrijkste heilige: Sint Maarten.

Jongere generaties
De plaatsing op de Nationale Inventaris houdt voor de drie tradities en de organisaties die zich hiermee bezighouden een belangrijke erkenning in. De Nationale Inventaris is een verplichting die voortkomt uit de ondertekening van het UNESCO verdrag ter Bescherming van Immaterieel Cultureel Erfgoed door Nederland. Niet alleen krijgen de tradities die op de Nationale Inventaris staan een nationale status als erkend immaterieel cultureel erfgoed, het stimuleert hen ook om hun traditie levend te houden en door te geven aan jongere generaties.