In de eerste week van de Veertigdagentijd – de grote retraite van de Kerk ter voorbereiding op het feest van Pasen – trokken de priesterstudenten van het Aartsbisdom Utrecht zich met de rector en de spirituaal vijf dagen terug in de stilte van de Sint Willibrordsabdij (Slangenburg) bij Doetinchem.

Bij de Benedictijnen in de Achterhoek konden zij even op verhaal komen na het eerste semester van het nieuwe jaar in Utrecht. Terwijl hun medestudenten aan de faculteit en hogeschool van de voorjaarsvakantie genoten, zochten de priesterstudenten van het aartsbisdom de stilte en de bezinning. Zij namen deel aan de gebedstijden van de monniken en pater H. Vesseur o.s.b. hield elke dag twee conferenties over het gebed van Jezus.

Aan de hand van de Schrift liet hij zien hoe het gebed in het leven van Jezus een vanzelfsprekendheid was. Keer op keer trok Hij zich in de stilte terug om bij God te zijn. Hij leefde in een intense verbondenheid met zijn Vader en wist zich daardoor door Hem gezonden om het Rijk van God te verkondigen. Ook priesters – en degenen die zich op het priesterschap voorbereiden – zijn geroepen om in die verbondenheid met God de Vader te leven. Het gebed moet voor hen méér zijn dan een plicht… het moet even vanzelfsprekend worden in het eigen leven als het was in het leven van Jezus. Het is voor onze ziel even noodzakelijk als het ademhalen voor ons lichaam: we kunnen niet zonder.
Rector Kuipers van het Ariënsinstituut: “Hopelijk is deze retraite voor alle deelnemers een gelegenheid geweest om het gebed te (her)ontdekken als de ademhaling van onze ziel, zodat zij er geestelijk door gesterkt zijn om op weg te gaan naar het Paasfeest en op de weg van hun roeping tot het priesterschap.”