De Utrechtse pelgrims maakten op 19 november een lange voettocht door Jeruzalem. Een deel van het programma speelde zich af binnen de oude stad in Oost-Jeruzalem, die omgeven is door een stadsmuur. Dit gebied, gekenmerkt door nauwe straatjes, is verdeeld in vier wijken: een islamitische, een christelijke, een Armeense en een Joodse. Het hart van de christelijke wijk is de Heilig Grafkerk, waar de pelgrims hun dag eindigden.

Het eerste deel van de voettocht was echter buiten de oude stad. De eerste stop was de Hemelvaartkerk op de Olijfberg, met de steen die de plaats markeert waar Jezus bij Zijn hemelvaart in een wolk aan het zicht werd onttrokken. Na een korte lezing uit de Bijbel en een gebed ging de groep verder naar de plek waar Jezus Zijn leerlingen het Onze Vader heeft geleerd. Binnen en buiten deze Onze Vaderkerk is dit gebed in vele talen aan de muren bevestigd (ook in het Nederlands en in het Fries), de groep bad er het Onze Vader in diverse talen. Zo bad één van de pelgrims het in het Armeens.

Aansluitend kregen de pelgrims een fraai uitzicht over een deel van de stad Jeruzalem, waarbij de goudkleurige Rotskoepel, het heiligdom van de moslims, een echte blikvanger is. De gids gaf ondertussen tekst en uitleg over de (bouw)geschiedenis van de stad en vertelde onder meer over de tienduizenden Joodse graven op de Olijfberg en de manier waarop de Joden hun doden begraven.

Via de kerk Dominus Flevit, vanwaar Jezus zicht had op de tempel in Jeruzalem, arriveerde de groep in de Hof van Olijven. Daar is ook de steen waarop Christus heeft gebeden, de nacht voordat Hij werd overgeleverd. Pal naast de Hof van Olijven staat de Kerk van Alle Naties.

Na de lunch liepen de Utrechtse pelgrims de Via Dolorosa. Tevens bezochten ze de Sint Annakerk, de geboorteplaats van Maria, en de baden van Bethesda. Daar genas Christus een man die 38 jaar ziek was. Bij het bidden van de Kruisweg werd ervoor gekozen niet bij elke statie afzonderlijk te bidden maar het gebed te concentreren bij enkele van de staties, om zo meer rust voor het gebed te hebben – de Via Dolorosa is nauw en erg druk. De bidtocht langs de staties eindigde bij de Heilig Grafkerk. Ook die was op dat moment drukbezocht maar dat was geen probleem: de pelgrims wilden de volgende ochtend vroeg in het donker terugkeren, in de voetsporen van Maria Magdalena en de andere vrouwen, die ook voor de dageraad het graf bezochten en het leeg aantroffen. Er zou dan ruimschoots gelegenheid zijn de verschillende plekken in deze kerk te bekijken, zoals de Steen van de Zalving (waarop het lichaam van Christus werd gezalfd) en het Heilig Graf zelf.

In de kapel van het Heilig Sacrament in de Heilig Grafkerk vierden de pelgrims tot besluit van deze intensieve dag de Eucharistie. Vicaris Cornelissen memoreerde in zijn preek dat tijdens deze bedevaart zo’n beetje alle kerkelijke hoogfeesten minstens één keer voorbij komen: zoals Kerstmis in Bethlehem en vandaag werd Pasen gevierd in de Heilig Grafkerk. Cornelissen herinnerde aan paus Johannes Paulus II, die de wereld elk jaar in vele talen een ‘Zalig Pasen’ wenste. “Ook in het Grieks, dan zei de paus: ‘Christos anesti’, dat betekent: ‘Christus is waarlijk opgestaan’. En dat nu is de kern van ons geloof, want het graf is leeg. De Heer leeft! Ook de eerste christenen die werden vervolgd riepen elkaar toe dat de Heer waarlijk is opgestaan, om elkaar zo moed in te spreken.”

Dit is geen eenvoudig geloof, aldus bedevaartleider Cornelissen. De leerlingen geloofden de vrouwen in eerste instantie niet toen ze meldden dat het graf leeg was. Maar Pasen is niet alleen de verkondiging van het lege graf, daarna verscheen de Heer nog meermalen tot Hemelvaart. Aan de Emmaüsgangers maar ook aan de apostelen, alleen Thomas was er niet bij en geloofde het dan ook niet. “Hij wilde het zien en voelen. Een week later verschijnt de Heer weer en dan weet Thomas het meteen en zegt: ‘Mijn Heer en mijn God’. Dat is eigenlijk een korte geloofsbelijdenis,” benadrukte Cornelissen.
“De Heer is waarlijk verrezen, de dood is overwonnen. Wij mogen Hem gelovig, vertrouwend volgen. Zalig Pasen!”

Rob Biezeman (53) uit Zutphen neemt deel aan de bedevaart na de warme aanbeveling van vicaris Cornelissen. “Vooral omdat Jordanië onderdeel uitmaakt van deze reis,” zo vertelt hij. “Het Joodse volk trok eerst door de woestijn om dan pas het beloofde land te bereiken. Onze pelgrimage volgt datzelfde spoor. Dat maakt de weg naar Jeruzalem wel langer, maar daardoor nog meer bijzonder. Vanuit de woestijn van Jordanië hierheen pelgrimeren is echt een spirituele ervaring.”

Er is veel dat indruk maakt tijdens deze bedevaart, maar als hij iets moet noemen dan zijn het toch de vieringen op de bijzondere plekken. Biezeman: “De Eucharistie is al een hoogtepunt, om die te kunnen vieren op zulke bijzondere plaatsen maakt het tot een hoogtepunt binnen een hoogtepunt. De plek geeft een extra dimensie aan de viering en dan beleef je het ook intenser. Maar het samen ‘Stille Nacht’ zingen in de Geboortekerk en met de andere pelgrims op het Meer van Galilea varen, maakten eveneens indruk.”

Deze bedevaart zal absoluut doorwerken in zijn geloofsleven als hij eenmaal terug in Zutphen is, denkt Biezeman. “Maar nu zijn er ook al momenten van thuis die doorwerken tijdens deze pelgrimage. Zo neem je tijdens het bidden van de Kruisweg momenten uit je eigen leven mee en dank je God. Het is een wisselwerking: je neemt momenten uit je leven mee hierheen en momenten van hier neem je weer mee naar je verdere leven.”