De Utrechtse pelgrims naar het Heilig Land maakten op 17 november hun wegens regen uitgestelde boottocht over het Meer van Galilea. De regen had inmiddels plaats gemaakt voor stralend weer. ‘s Middags stond een bezoek aan de berg Tabor op het programma, de plek waar Jezus voor het oog van Petrus, Jacobus en Johannes van gedaante veranderde. In de intieme crypte van de kerk op de berg Tabor vierden de Utrechtse pelgrims de Eucharistie.

Voordat de boot het Meer van Galilea opvoer, werd de Nederlandse vlag gehesen, terwijl de pelgrims twee coupletten van het Wilhelmus zongen. Eenmaal op het meer hadden de pelgrims onder meer goed zicht op de Berg van de Zaligsprekingen. Tijdens deze tocht werden passende Bijbelpassages gelezen, en werd gebeden en gezongen. Veel indruk maakte ook het moment van stilte op het meer.

Na een busrit naar de berg Tabor stapten de pelgrims over in taxibusjes. Die zorgden voor het transport tijdens de laatste steile en bochtige kilometers van deze berg. Eenmaal boven lunchte de groep in de refter, waarna ze de mooie omgeving en de kerk bezichtigden. Bijzonder zijn de twee kleine kapellen naast de ingang van de kerk, gewijd aan Mozes en Elia. Die verschenen tijdens de gedaanteverandering van de Heer op de berg Tabor en onderhielden zich met Hem. De drie puntdaken van de kerk verwijzen dan ook naar Jezus, Mozes en Elia.

In zijn preek memoreerde mgr. Woorts dat ieder mens hoogte- en dieptepunten kent. De hoogtepunten wil je vasthouden, zoals ook Petrus op de berg Tabor: hij stelde voor drie tenten op te slaan – voor Jezus, voor Mozes en voor Elia. Maar dat kon niet, “want na de gedaanteverandering moesten ze de berg af, naar Jeruzalem. Daar wilde Jezus heen, om Zijn offer te brengen. Dat is de kern van ons geloof: Hij heeft alles willen geven. Zo groot is de liefde van God.”

De verschijning van Mozes en Elia op de berg Tabor betekent dat Jezus niet gekomen is om de wet van de profeten af te schaffen, maar om deze te voltooien, aldus mgr. Woorts. “Wij christenen erkennen het Joodse volk als onze oudere broeders. Jezus is de vervulling van het Oude Testament en het is belangrijk om ook daaruit te blijven lezen.”

“Ook wij hebben deze dagen momenten die je diep raken en die je vast wilt houden,” zo besloot mgr. Woorts. “Hopelijk kunnen de herinneringen aan deze bedevaart ons sterken als we weer terug zijn en ons dagelijkse leven weer begonnen is. Deze plek hier en andere plaatsen willen ons geloof en onze hoop versterken dat het Licht van Christus in ons leven uiteindelijk overheerst. Mogen we dat van hier meenemen.”

Jimena Villanueva (31) is parochiaan van de federatie Franciscus en Clara (bisdom Rotterdam) en sloot op het laatste moment aan bij deze bedevaart van het Aartsbisdom Utrecht. “Je leest over alle Bijbelse plaatsen en ik wilde hiermee een nieuwe impuls geven aan mijn geloof, ik wilde lopen waar Jezus ook heeft gelopen. Zelf een reis naar het Heilig Land maken was best ingewikkeld en dus heb ik gekozen voor een georganiseerde bedevaart. Het is afgezien van de Wereldjongerendagen voor het eerst dat ik zo’n groepsreis maak, maar het bevalt goed om je ervaringen met veel andere mensen te delen. En de geestelijke begeleiders geven extra diepgang.”

Volgens Jimena heb je altijd nieuwe impulsen nodig om te kunnen groeien in je geloof. “Dat kan op verschillende manieren en een bedevaart is er daar één van. We zijn allemaal onderweg om elke dag meer te leven zoals Jezus leeft.” Ze was als kind al actief in de kerk, maar had na de Wereldjongerendagen in Keulen een terugslag in haar geloofsbeleving. “Keulen was zo geweldig en daarna kwam ik terug in een stille kerk. Dat verschil was zo groot, dat ik een tijd alleen nog maar met feestdagen naar de kerk ging. Maar ik voelde steeds toch een leegte en bleef zoekende. Ik miste iets. Toen werd ik uitgenodigd voor een conferentie van de Katholieke Charismatische Vernieuwing en daar ben ik echt geraakt door God. Ik kwam er ook in aanraking met andere aspecten van het geloof, zoals lofprijzing. De liederen tijdens de vieringen worden op een moderne manier gezongen, het doet me denken aan de WJD in Keulen. En je trekt op met leeftijdgenoten tijdens activiteiten waarmee je je geloof levend kunt houden.”

Een hoogtepunt van deze bedevaart was dat ze één van de lezingen mocht doen tijdens de Vesperviering in de Kerk van de Aankondiging in Nazareth. “Ik had ‘s ochtends toegezegd maar kwam er pas tijdens de lunch halverwege mijn Petrusvis achter dat alle Nederlandse pelgrims er zouden zijn. Maar ik vond het een eer om te mogen lezen op de plek waar Maria ‘ja’ heeft gezegd tegen God.”