In de H. Johannes de Doperkerk te Zutphen verzamelden zich zaterdag 10 mei ruim 75 leden van de gebedskring van de Roepingenraad van het Aartsbisdom Utrecht voor hun jaarlijkse ontmoetingsdag. Aan de vooravond van Roepingenzondag baden zij gezamenlijk om roepingen tot het priesterschap, religieuze leven en diaconaat.

De dag begon met een Eucharistieviering met als hoofdcelebrant kardinaal Eijk. Rector Kuipers van het Ariënsinstituut, pastoor Hogenelst (parochie HH. Twaalf Apostelen waar Zutphen onder valt), vicaris Pauw en pater Aristóteles (gemeenschap Shalom) concelebreerden. Enkele priesterstudenten van het Aartsbisdom Utrecht deden dienst als acoliet en lector, andere ondersteunden als cantorgroep de samenzang.

In zijn preek ging kardinaal Eijk in op de eerste lezing over de roeping van de profeet Samuël. Tot driemaal toe moet God Samuël bij zijn naam roepen voordat hij de roepstem van de Heer herkent. Dat Gods woord niet meer wordt gehoord en een teken van Hem moeilijk wordt verstaan, “is geen probleem van de kant van God, maar van de kant van mensen,” aldus de kardinaal. “Ze luisteren gewoon niet meer. […] Onze tijd vertoont parallellen met de tijd waarin Samuel werd geroepen. Sinds een halve eeuw kennen we een diepe geloofscrisis, die zich lijkt te verbreiden over de hele wereld. Die ‘radiostilte’ is van ons mensen, niet van God. God roept nog steeds mensen tot dienst in Zijn Kerk, om het geloof te verkondigen. Zij die nog geloven, moeten blijven bidden dat de oren van de mensen weer worden geopend. Ook nu verhoort God ons gebed om roepingen: het is zaak dat we blijven bidden.”

De leden van de diocesane gebedskring hebben dat ook begrepen, zo vervolgde de kardinaal: “U bidt onder meer om roepingen tot het priesterschap. God blijkt te luisteren en roept mannen om vissers van mensen te worden en daartoe het net van het Evangelie ook in ons aartsbisdom uit te gooien.

Aan het einde van de viering bad rector Kuipers met de aanwezigen het slot van de roepingennoveen, die de Roepingenraad dit jaar had georganiseerd bij gelegenheid van Roepingenzondag (11 mei). Na de lunch in Parochieel Centrum Mariaschool keerde de groep terug naar de H. Johannes de Doperkerk voor het middagprogramma, dat werd geopend door rector Kuipers. Hij praatte de aanwezigen bij over ontwikkelingen in het aartsbisdom en in Nederland, zoals het aantal priesterstudenten, de terugkeer van de priesteropleiding in Utrecht en het feit dat het aartsbisdom “ook heel goed permanent diakens kan gebruiken.”

Aansluitend verzorgde kardinaal Eijk een lezing over ‘Het getuigenis van de H. Johannes Paulus II’. Hierin ging hij onder meer in op drie aspecten van “het geloofsgetuigenis dat Johannes Paulus II in zijn ongewone, rijke, gevarieerde en avontuurlijke leven heeft afgelegd”: zijn verzet tegen het communisme en het kapitalisme, zijn bijdrage aan de verkondiging van het geloof en hoe hij omging met het lijden: een bron van inspiratie voor allen.

In zijn encycliek ‘Centesimus Annus’ sprak deze paus profetische woorden, aldus kardinaal Eijk: hij wees het kapitalisme en de vrije markt niet zomaar af, maar waarschuwde tegen de “verafgoding, de aanbidding van de markt. Hadden we maar geluisterd,” zo verzuchtte de kardinaal, “want de huidige financiële crisis is een gevolg van het aanbidden van die markt.” Bij zijn enorme inzet voor de verkondiging van het geloof noemde kardinaal Eijk naast het grote aantal apostolische reizen, de vele heiligverklaringen en zijn eigen rappe heiligverklaring, ook de veertien encyclieken die paus Johannes Paulus II schreef. “Het plafond van de parochiekerk van Wadowice, waar hij is gedoopt en misdienaar was, is na een restauratie beschilderd met taferelen die de centrale thema’s van zijn encyclieken uitbeelden: voor veertien encyclieken heb je ook wel een heel plafond nodig,” volgens kardinaal Eijk. In het derde deel van zijn lezing noemde kardinaal Eijk de tekst ‘Salvifici Doloris’ (Over het heilzame lijden) één van de mooiste apostolische brieven die paus Johannes Paulus II heeft geschreven. Ook somde hij op welk (fysiek) leed deze paus in zijn leven zoal moest doorstaan. Juist in zijn lijden “kwam paus Johannes Paulus II ons allen zo nabij,” zo stelde de kardinaal. “Van het getuigenis van deze grote Poolse paus kunnen wij allemaal heel veel leren.”

 
links: Ronald den Hartog, rechts: Jaider Chantré Sanchez

Aansluitend klonken drie getuigenissen: eerst van Ronald den Hartog, derdejaars priesterstudent aan priester- en diakenopleiding Bovendonk. Hij vergeleek zijn eigen roeping met die van Samuël uit de eerste lezing ‘s ochtends: ook bij hem moest God meerdere keren roepen voordat hij gehoor gaf. Vervolgens was het de beurt aan broeder Jaider Chantré Sanchez van de Colombiaanse congregatie ‘Misioneros de Cristo Maestro’ (Missionarissen van Christus Leraar). Hij is één van de Colombiaanse priesterstudenten die in Utrecht in een eigen communauteit gaan wonen en hun priesteropleiding in deze stad zullen volgen. Hij studeert al een tijdje aan De Tiltenberg en vertelde met een knipoog over de moeilijkheden die zijn landgenoten straks als missionarissen in een vreemd land zullen krijgen: de moeilijke Nederlandse taal, de cultuur leren kennen (en dus leren fietsen) en leren om hun afspraken op tijd na te komen… Tot slot verzorgden de leden van de Braziliaanse gemeenschap Shalom, die inmiddels enige tijd in Renkum wonen, een presentatie over hun leven en missie in Nederland. Met een kort gebedsmoment werd de middag in de kerk afgesloten, waarna de aanwezigen nog iets te drinken aangeboden kregen in het parochieel centrum.

 
links: rector Kuipers, rechts: de leden van Shalom