Op uitnodiging van dr. Renilde van Wieringen, die namens de Rooms-Katholieke Kerk werkzaam is in het justitiepastoraat, kwam mgr. H. Woorts op 3 december naar de penitentiaire inrichting Utrecht (locatie Wolvenplein) voor de weekendviering. Deze viering stond in het kader van de herinrichting van het stiltecentrum.

Om de mensen goed te leren kennen, vroeg mgr. Woorts aan pastoraal werkster Van Wieringen of hij in de weken voorafgaand aan de viering bij groepswerk aanwezig mocht zijn. Het werd een interessant samenzijn van justitiabelen met de hulpbisschop, waarin openlijk werd gesproken over geloven en bidden, en vooral ook over wat geloven en bidden betekent voor je dagelijkse doen en laten. “Het is me opgevallen,” zo zei mgr. Woorts na afloop, “dat de één met een Bijbel komt, de ander met een rozenkrans om zijn hals en weer een ander zonder iets speciaals. De één gelooft sterk, de ander weet het niet of is er niet bekend mee.”

De Heer is mijn Herder
Mgr. Woorts werd voorafgaande aan de viering welkom geheten door de directie. Tijdens de overweging sprak Mgr. Woorts lovende woorden aan allen die zich hadden ingezet voor de herinrichting van het stiltecentrum.
Met name de drieluikborden werden zeer gewaardeerd. Deze borden zijn beschilderd door justitiabelen, die de afbeeldingen zelf hebben gekozen. Zo wil men in het stiltecentrum graag kunnen kijken naar een afbeelding van Moeder Maria met het Kind Jezus, naar een wonderverhaal uit de heilige Schrift en naar woorden uit Psalm 23: de Heer is mijn Herder.

Mgr. Woorts, Renilde Van Wieringen en kerkvrijwilligers

Persoonlijke zegen
“Dat geloof mag doorklinken in deze ruimte,” was de wens van mgr. Woorts. “Dat deze ruimte, deze speciale plek die er is voor ontmoeting, mag helpen om de liefde van God voor ons allemaal te verstaan. Dat dit stiltecentrum en alles wat hier gedeeld wordt, iedereen mag helpen om een oprecht mens te zijn, oprecht en liefdevol: een mens zoals God ons heeft bedoeld.”
De viering die door velen werd bijgewoond, door justitiabelen, kerkvrijwilligers en gasten, was een bijzonder en feestelijk samenzijn. Na afloop was er de mogelijkheid om een persoonlijke zegen te ontvangen. De rij die direct voor mgr. Woorts ontstond, werd lang. Voor iedere mens nam de hulpbisschop de tijd. “God houdt van ons,” zo zei de Utrechtse hulpbisschop, “Hij gelooft in ons dat wij zijn weg van liefde kunnen gaan in navolging van Jezus.”