“Aan alle goede dingen komt te snel een eind, en dat geldt ook voor deze eerste aartsdiocesane Lourdesbedevaart.” Met die breed gevoelde constatering opende aartsbisschop Eijk op 30 april (18.15 uur) de slotviering in de Pius X basiliek. “Het was een goede bedevaart in grote saamhorigheid en daar mogen we dankbaar voor zijn.” Bij de slotviering ontbraken de vlaggen, vanwege de dramatische gebeurtenissen in Apeldoorn die dag. In zijn openingswoord sprak mgr. Eijk zijn verbijstering uit over het gebeurde, tijdens de viering werd gebeden voor de slachtoffers en de nabestaanden.

In zijn homilie herinnerde aartsbisschop Eijk eraan dat vooral jongeren van tegenwoordig de houding hebben dat ze zich “door niemand iets laten voorschrijven.” Mgr. Eijk stelde echter dat die ‘wijsheid’ veelal ook van elders komt, zoals de tv, en dat voor het maken van werkelijk vrije keuzes zelfkennis nodig is. “Met het verwerven daarvan ben je een heel leven lang bezig, voor zover je er al ooit mee klaar bent.”
Tot op zekere hoogte is de moderne mens wel vrijer dan in de 19de eeuw, omdat er een grotere keuzevrijheid is, maar het is nog maar de vraag hoe sterk die vrijheid is: “Als de kredietcrisis echt doorzet dan nemen de keuzes, bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt, snel af,” zo constateerde mgr. Eijk. Ook de dramatische gebeurtenissen in Apeldoorn stellen vraagtekens bij onze vrijheid: kunnen we Koninginnedag in de toekomst nog wel op deze manier vieren?

Innerlijke vrijheid
Mensen ‘weten’ op een bepaalde leeftijd alles, maar kunnen nog steeds geen keuzes maken, zo schetste mgr. Eijk het dilemma waar menig dertiger mee worstelt. Mensen aarzelen daardoor om hun roeping te volgen om priester, diaken of religieus te worden. Veel factoren spelen daarbij een rol, maar vooral één is belangrijk: de grote vrijheid aan de buitenkant terwijl de innerlijke vrijheid om keuzes te maken ontbreekt – “en die had vorige generatie wél,” aldus aartsbisschop Eijk. “Als je maar niet tot een keuze kunt komen, dan ben je de gevangene van je eigen besluiteloosheid.”
Mgr. Eijk verwees naar de evangelielezing (Matteüs 4,18-22), waarin de vissers hun werk in de steek laten om als apostel Jezus te volgen. “De apostelen komen ons vangen voor het evangelie, en het evangelie is de waarheid omtrent God,” aldus Eijk. Als je belachelijk gemaakt wordt vanwege je geloof, heb je innerlijke vrijheid nodig om dat te kunnen weerstaan. Wie kiest voor de weg van Christus, kiest voor de moeilijke weg, de weg van liefdevolle dienstbaarheid die de Heilige Geest je schenkt. Het Evangelie is de enige waarheid die je innerlijk vrij maakt en dat is nodig om aan je roeping, welke die ook is, te beantwoorden. Maria had een grote innerlijke vrijheid, zij was immers zonder aangeboren egoïsme, en ook Bernadette had deze vrijheid. Er was in kringen van religieuzen argwaan of ze zich niet zou laten voorstaan op het feit dat ze Maria had gezien: “Maar die proef heeft Bernadette glansrijk doorstaan vanwege haar innerlijke vrijheid,” zo stelde mgr. Eijk.

‘Kinderen van het Licht’
Die innerlijke vrijheid kan echter wankelen, benadrukte hij. Hij herinnerde aan Petrus, die ten tijde van de christenvervolging de stad Rome ontvluchtte en op de Via Appia Jezus tegenkwam. Jezus zei dat hij naar Rome op weg was, om opnieuw te lijden en te sterven. Eijk: “Dat maakte opnieuw de innerlijke vrijheid bij Petrus wakker. Hij keerde terug naar Rome en onderging er de marteldood.”
Zich richtend tot de meegereisde zieken: “U zult zich ongetwijfeld soms afvragen: ‘Waar is mijn vrijheid?’ Uw vrijheid aan de buitenkant is aan banden gelegd, maar ook voor u is de innerlijke vrijheid van de kinderen van het Licht mogelijk. Wie blijft steken in zelfbeklag raakt opgesloten in zichzelf en verliest zijn vrijheid. In Lourdes kunnen we op voorspraak van Maria onze innerlijke vrijheid terugkrijgen, want ook zieken hebben de roeping om Christus na te volgen.”
“Zoals we hier zitten, oud, jong, ziek, gezond, gehuwd, ongehuwd, gewijd, ongewijd: allen hebben we een roeping. Die roeping moeten we in innerlijke vrijheid ontdekken en navolgen. Ik wens u op voorspraak van Maria en Bernadette dat u na deze bedevaart innerlijk bevrijd huiswaarts mag keren.”

Schaapskooi
Aan het eind van de viering zegende mgr. Eijk de devotionalia die de pelgrims mee hadden genomen naar de slotviering. Tot drie maal toe lieten de ruim 1.000 bedevaartgangers bij het slot van de viering hun enthousiasme horen middels een luid applaus.
Eerder op de slotdag konden de deelnemers aan deze Lourdesbedevaart excursies maken in de omgeving. Er stond onder meer een bezoek aan Bartrès op het programma. Daar woonde de jonge Bernadette twee maal een aantal maanden: toen ze twee jaar en toen ze dertien jaar oud was. In Bartrès kan nog altijd het huis (Maison Burg) van haar voedster, Marie Laguës, bezocht worden en ook de schaapskooi waar de jonge Bernadette schaapherderin was. In de parochiekerk H. Johannes de Doper had één van de groepen ook een viering.