Aartsbisschop Eijk heeft op 6 juni in de Catharinakathedraal te Utrecht door handoplegging en gebed Jaap Scholten tot diaken gewijd. Zijn priesterwijding volgt op 7 november. Concelebranten tijdens deze viering waren N. Schnell (rector priesteropleiding Ariënskonvikt), conrector P. Kuipers, vicaris-generaal Th. Hoogenboom, A. van Ruiten s.s.s. en A. Zandbelt (emeritus pastoor Kampen). In zijn preek ging mgr. Eijk in op het thema ‘Godsvertrouwen’, dat in de bijbel al een grote rol speelt maar ook in de huidige tijd zeer actueel is: “Elke tijd heeft behoefte aan mensen die God uitdrukkelijk representeren – zeker deze tijd waarin wij leven. Een halve eeuw geleden was Europa nog door en door christelijk, nu zijn we een onbegrepen minderheid. We zijn als het ware in ballingschap in ons eigen Europa,” aldus aartsbisschop Eijk.

In de eerste lezing (Tobit 12,1 + 5-15 + 20) kwam naar voren hoe de joden in ballingschap hun roots en geloof vergeten en zich steeds meer aanpassen. Maar niet allemaal: Tobit blijft trouw aan het geloof dat hij heeft meegekregen. En daar heeft hij veel voor over: hij ontfermt zich over dode landgenoten en zorgt met gevaar voor eigen leven dat zij een begrafenis krijgen. Bij één van die begrafenissen raakt Tobit blind en vanaf dat moment wordt hij bespot door zijn omgeving en zelfs door zijn vrouw.
“Tobit blinkt uit in onverwoestbaar Godsvertrouwen,” aldus mgr. Eijk. “Dat is de boodschap van het boek Tobit: Godsvertrouwen wordt nooit beschaamd, al zijn de lijnen van je leven nog zo krom getrokken, God weet het uiteindelijk toch recht te schrijven.” Ook voor Tobit komt het uiteindelijk goed, want God zendt een engel.

‘Stripfiguur’
Ook hedendaagse gelovigen ontmoeten veel onbegrip in de samenleving, en zelfs bij medegelovigen – net als Tobit. Aartsbisschop Eijk: “Een vertegenwoordiger van God in West-Europa is te vergelijken met een stripfiguur die een duik neemt in een leeg zwembad, je weet: dat wordt geen zachte landing. Je ziet het verfomfaaide figuurtje op de bodem liggen en denkt: dat wordt nooit meer wat. Maar dan reken je buiten de macht van de striptekenaar: enkele plaatjes later is hij weer de oude. Iemand die met een groot Godsvertrouwen, kennis van het Evangelie en een doorleefde spiritualiteit pastoraat bedrijft, neemt een vergelijkbare duik, maar dan in het West-Europese denken.”

‘Gods roepstem’
Zich richtend tot de wijdeling: “Als je je laat wijden aan een zaak of persoon moet je vaak ook een groot vertrouwen hebben. Zoals toewijding aan Christus en Zijn Kerk. Van dat onverwoestbare vertrouwen in God is de wijding zelf al een getuigenis. Het is een sacramentele toewijding, die een intense band met Christus teweeg brengt. Als diaken mag je Christus tegenwoordig stellen, straks als priester kun je Hem in de Eucharistie als persoon tegenwoordig stellen. In het bestaan en het werk zul je een herinnering zijn aan Godsvertrouwen. Je hebt eerst als gehuwde vader God gediend, nu heb je na het overlijden van je vrouw ook Gods roepstem ontdekt. Ik hoop en bid dat je als toegewijde aan Christus en Zijn Kerk de mensen aan wie je pastorale zorg geeft, tot hetzelfde Godsvertrouwen kunt inspireren.”