Aan de vooravond van Aswoendag (2 maart) schrijft medewerker Huwelijk en Gezin Elise Bangma-Mertens in een nieuw artikel over de Veertigdagentijd. Bangma-Mertens: “In deze tijd bereiden we ons voor op het grootste feest in de Kerk: Pasen, waar we gedenken dat Jezus uit de dood is opgestaan, dat Hij is verrezen. De Veertigdagentijd is een sterke, liturgische tijd en ook een goede tijd om als gezin aandacht aan te besteden.” In haar artikel geeft ze een aantal tips hoe je de Veertigdagentijd als gezin kunt beleven.

Dat begint met een Vastenkalender: “Net als in de Adventstijd kan die ook nu heel handig zijn om met je kinderen bij te houden. Zo kun je elke dag iets doen met de kinderen en zien de kinderen ook hoe lang het nog ongeveer duurt totdat het Pasen is,” aldus Bangma-Mertens.

Vervolgens gaat ze in op de drie pijlers van de Veertigdagentijd: vasten, bidden en aalmoezen. Volgens Bangma-Mertens associëren we vasten vaak met eten, maar kun je op veel meer manieren vasten – bijvoorbeeld door eens wat minder tijd op je telefoon door te brengen of door in plaats van televisie te kijken eens vaker een boek te lezen of een spelletje te doen.
In de Veertigdagentijd worden we opgeroepen ons te bekeren. Bangma-Mertens: “Dat betekent dat we worden geroepen om te kijken naar onszelf, naar ons leven en te zien waar we bekering nodig hebben. Dat klinkt heel groot, maar dat kan ook juist gaan om kleine dingen. Het is goed om in gebed te bekijken waar je dit jaar bekering nodig hebt en daarbij God om hulp te vragen.” Ouders kunnen kun kinderen “uitdagen om iets extra goed te proberen, zoals bijvoorbeeld luisteren, opruimen of zonder zeuren naar bed gaan.”
De laatste pijler is het geven van aalmoezen. Hierbij kun je denken aan het geven van geld aan een goed doel, maar je kunt bijvoorbeeld ook je huis goed opruimen en bekijken welke spullen, speelgoed of kleding je zou kunnen doneren of naar een kringloopwinkel zou kunnen brengen, aldus Bangma-Mertens, die tot slot de lezers uitnodigt “om misschien binnen elke pijler een klein voornemen te maken. Het hoeft niet groot te zijn of veel, maar wel iets waardoor we iets minder aan onszelf denken en iets meer aan de ander. En daardoor ook meer aan Jezus!”

Lees het volledige artikel hier