De tweede dag van de bedevaart van het Aartsbisdom Utrecht naar Ierland stond in het teken van St. Patrick. Hij bracht Ierland tot het katholieke geloof en deed dat grotendeels alleen. “Wat mij raakt is hoe één iemand het verschil kan maken, wanneer deze is geraakt door de Geest van God,” zo vatte mgr. Woorts zijn gevoel over de Ierse patroonheilige samen.

De Utrechtse pelgrims reisden van Dublin naar het Noord-Ierse Downpatrick, één van de oudste en historische steden van het eiland. Hier werd St. Patrick in 461 begraven. Down Cathedral werd later op deze plek gebouwd. In Downpatrick bezochten de pelgrims zijn graf (gemarkeerd dooreen eenvoudige steen met alleen zijn naam) en het Saint Patrick Centre, dat speciaal is gebouwd om het levensverhaal van St. Patrick en zijn betekenis voor de huidige tijd te vertellen.

De pelgrims hoorden en zagen in het Saint Patrick Centre het levensverhaal van St. Patrick: hij werd als jongen uit Engeland ontvoerd naar Ierland, werkte daar als schaapsherder en ontsnapte na een lange voettocht uiteindelijk per boot van het eiland. Deze belandde door de sterke stroming echter in Frankrijk, daar studeerde hij voor priester en daarna ging hij eindelijk naar zijn familie in Engeland. Om daar na enige tijd na een visioen te besluiten terug te keren naar Ierland, nu om de inwoners te evangeliseren. En met succes.

Uitzicht op Downpatrick

Na de lunch reisden de pelgrims door naar de stad Armagh, die eveneens in Noord-Ierland ligt. Ook Armagh bestaat al heel lang. Volgens de overlevering stichtte St. Patrick er zijn eerste kerk in het jaar 445, het werd uiteindelijk de hoofdkerk van Ierland. Op dit moment dragen twee kathedralen in Armagh zijn naam: de kathedraal van de Church of Ireland en de rooms-katholieke Saint Patrick’s Cathedral op de tegenover gelegen heuvel.

Deze laatste kerk is uitbundig versierd en nogal triomfalistisch, mgr. Woorts legde uit waarom: “Nadat koning Hendrik VIII zich tot hoofd van de Anglicaanse kerk had uitgeroepen werden de rooms-katholieken in Ierland eeuwenlang onderdrukt. Toen dat voorbij was, wilden ze onder andere met deze kerk hun trotse geloof laten zien.”
In de kerk gaf hij een rondleiding langs de bijzondere elementen, zoals de plaatsen waar St. Patrick is te zien en het altaar waarop onder andere de heilige Brigida is afgebeeld. Ook gaf hij tekst en uitleg bij de verschillende symbolen die in de prachtige beelden, schilderingen en mozaïeken te zien zijn.

Aansluitend vierden de pelgrims er de Eucharistie. In zijn preek benadrukte vicaris Cornelissen dat de evangelisatie van Ierland niet altijd van een leien dakje is gegaan. De Ieren vereerden andere goden en St. Patrick kwam uit een ander gebied, wat voor wantrouwen zorgde. “Die situatie doet denken aan de Kerk van de eerste christenen,” zo zei Cornelissen. “Zij verkondigden de Blijde Boodschap en noemden Christus hun Heer. Daarom werden ze vervolgd door de Romeinen. Of ze werden niet serieus genomen, want wie noemt nu iemand Koning die aan het kruis is gestorven? Deze eerste christenen zetten zich in een harteloze maatschappij in voor hun medemens, maar niet iedereen aanvaardde hun verkondiging.”
Om de moed erin te houden vertelden de eerste christenen elkaar daarom bemoedigende verhalen, zoals de Evangelielezing van deze dag. Daarin valt de vangst na een dag vissen tegen, maar Jezus vraagt de vissers toch nog één keer uit te varen en hun netten uit te werpen. Die raken vervolgens boordevol met vis.
Cornelissen: “Dit verhaal zal Patrick ook hebben bemoedigd om door te gaan met evangeliseren, op de momenten dat het moeizaam ging. In één van de verhalen over hem wordt verteld dat dankzij hem geen slangen meer voorkomen op Ierland. Dat is een metafoor voor de heidenen die van het eiland verdwenen.” Maar het verhaal van de wonderbare visvangst heeft eveneens betekenis voor ons, zo benadrukte hij: “Ook in onze tijd heeft de Kerk het moeilijk, in Ierland en in Nederland, maar wereldwijd groeit de Kerk. Ook in onze tijd mogen we vertrouwen en geloof hebben. En dat geldt net zo goed voor ons persoonlijke leven. Op momenten dat we de moed verliezen, kan God ons steun bieden. Geloof in het Woord van Christus is hoop en geloof hebben in de toekomst, door de dood heen.”

Harry Bisseling uit Arnhem was tot zijn pensioen jarenlang werkzaam als Hoofd Personeelsdienst van het Aartsbisdom Utrecht. Hij ging de afgelopen jaren al vaker mee met een bisdombedevaart, maar deze pelgrimage naar Ierland heeft voor hem een extra betekenis. “Ik ben altijd bezig geweest met kerkopbouw en kerkontwikkeling. En hier in Ierland is het voor ons in Nederland allemaal begonnen met Willibrord. Vandaag was boeiend omdat de focus lag op het leven van St. Patrick. Je kent natuurlijk de bekende beelden van hem, maar vandaag kwamen we in zijn verhaal en dat heeft ook te maken met het zoeken naar je wortels.”
Bisseling is de laatste tijd veel bezig met hoe mensen op aanstekelijke wijze over hun geloof kunnen vertellen. “Zulke verhalen kunnen anderen raken,” zo is zijn overtuiging. “Dat is een belangrijk element naast de rituelen of het leren over je geloof. Dat is eveneens waardevol, maar als je het verhaal van je geloof niet kunt vertellen, dan kun je het ook niet doorgeven. Het begint met inspirerende verhalen.”