Oktober 2015
Een seminariekapel groter dan mijn kathedraal
De ruime aandacht die de Kerk schenkt aan het gezin brengt je nog eens ergens. Vorig jaar oktober was ik twee weken in Rome voor de Buitengewone Bisschoppensynode over het gezin, waar ik als voorzitter van de Nederlandse Bisschoppenconferentie aan heb deelgenomen. Twee weken geleden was ik in Philadelphia voor de World Meeting of Families. Ik heb daar een lezing in een panel verzorgd en een ander panel voorgezeten. Op het moment dat ik deze column schrijf, bevind ik mij in Rome voor de Gewone Bisschopsynode. De Bisschoppenconferentie heeft mij gevraagd om haar hierbij te vertegenwoordigen. Dit jaar duurt de Synode zelfs drie weken.
Philadelphia was als een aangenaam warm bad. Hier namen zo’n 17.000 mensen deel aan het gezinscongres. Terwijl de leer van de Kerk inzake huwelijk en gezin door menigeen wordt gezien als hopeloos ouderwets en onder zware kritiek staat van alle kanten, was er in Philadelphia een groot aantal gezinnen bijeen dat er vurig in geloofde en die leer ook in praktijk bracht. De grote vreugde die hen dit bracht, bleek uit het grote enthousiasme waarmee zij aan dit treffen deelnamen.
Op zondag 26 september hield de paus een toespraak tot de aanwezige kardinalen en bisschoppen in de kapel van het seminarie van het aartsbisdom Philadelphia. Dit is een reusachtig gebouw met een kapel die groter is dan de kathedraal in Utrecht. Het gaf een licht ‘Calimero-gevoel’. Het aantal seminaristen is daar 110, tien maal zoveel als dat van ons aartsbisdom.
Uiteraard sprak de paus tot ons over het gezin: “Het gezin is voor de Kerk niet op de eerste plaats een reden tot zorg, maar de gelukkige bevestiging van de zegen van God over het meesterwerk van de schepping. Elke dag, in alle hoeken van de planeet heeft de Kerk reden om zich te verheugen met de Heer over het geschenk van dat talrijke volk van de gezinnen, die, ook onder de hardste beproevingen, de beloften (van God) in ere houden en het geloof bewaren.”
De inwoners van Philadelphia waren zeer blij met het pausbezoek. De stad was – zeker wat betreft het centrum –
grotendeels afgezet. Zij hebben er dus wel wat ongemak voor over moeten hebben. Het voor mij besproken hotel – ook in het centrum – mocht ik tijdens het pausbezoek van de alom aanwezige bewaking alleen binnengaan met een rood armbandje om mijn linker pols. Omdat ik het onmogelijk los kon krijgen en geen schaar bij me had, moest ik er zo mee terug naar Nederland. Naast mij in het vliegtuig zaten enkele musici die mij plagerig vroegen naar welk rockfestival ik was geweest. Deelnemers aan zo’n festival schijnen ook zo’n armbandje te krijgen. Het eerste wat ik eenmaal thuisgekomen heb gedaan, was mij bevrijden van dat rotbandje.
Wat ik echter zeker niet afleg, is de bemoediging die ik van Philadelphia meeneem. En die kan ik goed gebruiken vanwege de tweede Bisschoppensynode over het gezin. Leven volgens de leer van de Kerk op het gebied van huwelijk en de seksualiteit vinden veel mensen in de huidige samenleving moeilijk, zo niet onmogelijk. En ervan getuigen is niet minder moeilijk. Misschien zien we er wel net zo tegenop als de Rijke Jongeling tegen het opgeven van al zijn bezit om Jezus te kunnen volgen. En wat is het antwoord van Jezus op bezwaren van deze aard: voor God is alles mogelijk (Mat. 19,26). Met andere woorden: het is mogelijk te leven overeenkomstig de leer van de Kerk, feitelijk de leer van Christus, als we vertrouwen op de kracht die God geeft in plaats van alleen op onze eigen kracht. Daarvan getuigden de deelnemers aan de Word Meeting of Families 2015 in Philadelphia op enthousiaste en aanstekelijke wijze.