Mei 2023

Een wondertje in Lourdes?

Het begin van onze bisdombedevaart naar Lourdes werd gemarkeerd door een Heilige Mis op zondagmorgen in de Grot, waar Maria in 1858 diverse malen aan Bernadette Soubirous is verschenen. ‘s Morgens vroeg regende het pijpenstelen, tijdens de Mis was het weer miezerig. Dat nam niet weg dat de beelden van de Mis, zoals die door de KRO-NCRV is uitgezonden, erg mooi waren, zo werd ons al direct na de Mis vanuit het thuisfront gerapporteerd.

Het was die dag Roepingenzondag. Verscheidene studenten hebben me toevertrouwd dat zij in Lourdes hun priesterroeping hadden ontdekt. We hebben daarom bij de Grot hard gebeden om roepingen tot het priesterschap, het diaconaat en het religieuze leven. Er zijn – zoals in geheel West-Europa – bij ons wellicht weinig roepingen, maar ze zijn er wel. Zo mocht ik in november vorig jaar te Wageningen het afleggen van de eerste tijdelijke geloften van een zuster van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará (de ‘blauwe zusters’) bijwonen. Haar zus is nu ook van plan in te treden. Beiden hebben gekozen voor een leven als zuster in een slotklooster in Italië. Dat is in het buitenland, zult u misschien denken, maar we zijn een wereldkerk. Hun gebeden zullen ook ons ten goede komen.

De titel van deze column is: een wondertje in Lourdes. U zult zich zo langzamerhand afvragen: ‘wat is dan dat wondertje, waarover hij het had?’ Is er tijdens de bedevaart soms een zieke genezen? Ik zou antwoorden: ‘een heel aantal’. De derde dag vond een viering van barmhartigheid plaats, zoals die door paus Franciscus tijdens het Heilig Jaar van de Barmhartigheid (2015-2016) is ingevoerd. Tijdens deze viering was er aanbidding van het Allerheiligst Sacrament. Onder de aanbidding werd de gelegenheid geboden om te biechten. En wat gebeurde tot onze verbazing? Terwijl bij vorige bedevaarten slechts enkele tientallen mensen daarvan gebruik maakten, was dat nu een groot aantal. Er waren zelfs zoveel biechtelingen dat menig priester nog geruime tijd na afloop van de viering bezig was met biecht horen.

Kun je hier nu spreken van genezing? Jazeker, het sacrament van boete en verzoening, de biecht, vormt samen met de ziekenzalving de categorie van de ‘sacramenten van de genezing’. Al is er geen sprake van een lichamelijke ziekte, er gebeurt iets wat veel belangrijker is: de genezing van de ziel. God vergeeft ons in dit sacrament ons gebrek aan liefde tegenover Hem en onze naaste. Daardoor zuivert Hij onze ziel en sterkt Hij ons met zijn liefde, waardoor we Hem meer gaan toebehoren en de kracht krijgen om liefdevolle mensen te worden.

Kunnen we dit nu een ‘wondertje’ noemen? Er is in Lourdes een bureau waar men vermeende wonderen kan melden en kan laten onderzoeken. We zijn maar niet naar dat bureau gegaan. Toch vinden we het zelf wel een wondertje. Iedereen die gaat biechten moet immers een drempel over. Hij of zij moet zich van liefdeloosheid in een of ander opzicht beschuldigen. Onszelf beschuldigen zit ons niet zo in het bloed. Maar Maria riep ons in Lourdes tijdens haar verschijningen op om boete te doen en ons tot God te bekeren. Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes gaf ditmaal menigeen van onze bedevaartgangers een duwtje in de rug om de drempel over te stappen en te biechten.

Wie aan dit duwtje in de rug door Maria gevolg hebben gegeven, hebben een onvergetelijke ervaring opgedaan. In een van zijn parabels vertelt Jezus hoe de Verloren Zoon – na op egoïstische wijze van zijn Vader zijn erfdeel te hebben opgeëist en dat er op weinig verheffende manier doorgejaagd te hebben – besluit bij zijn vader terug te keren. Nog voordat hij goed en wel bij zijn ouderlijk huis is teruggekomen en bevend van angst of hij wel zou worden ontvangen aan de deur heeft geklopt, wacht hem een blijde verrassing. Zijn vader staat hem buiten al op te wachten. Zo staat de Eeuwige Vader iedereen die nadert tot het sacrament van boete en verzoening met open armen op de wachten.

Maria, hartelijk dank voor deze prachtige en wondervolle bedevaart.