Kloosterweekend Megen 2017

Ik ben een trouwe kloosterganger. Elk jaar ga ik met de 18+ groep mee op kloosterweekend. Ik ben moeder van 2 jonge kinderen en dit was zo ongeveer het eerste weekend sinds heel lang dat ik aan mezelf mocht denken in plaats van aan anderen. Ik vind het altijd erg leuk om creatief bezig te zijn met het geloof. Zo ook deze keer. We kregen de opdracht om met de vier elementen te gaan verbeelden hoe jij in het geloof staat. En je mocht je creativiteit de vrije loop laten. Ik zat te denken aan de vier elementen en hoe ik deze kan koppelen aan mijn kinderen, want deze spelen nu een heel belangrijke rol in mijn leven. Maar toen maakte een mede groepsgenoot de opmerking dat het nu juist tijd was om aan jezelf te denken in plaats van aan je kinderen. Dat was inderdaad zo. En toen ben ik gaan nadenken hoe ik God nu in mijn leven zie en waar ik dan sta in mijn geloof.

Ik dacht gelijk aan mijn loopbaan tot nu toe, waarin ik veel teleurstellingen heb moeten verwerken. Maar wat me opviel was dat ik telkens weer, wanneer ik opnieuw moest beginnen, weer enthousiast en gedreven werd. Ik laat veel doorzettingsvermogen zien. En daar ben ik God dankbaar voor. Dit wilde ik in een gedicht uiten. En wilde het koppelen aan het vuur en het enthousiasme.

Ik dacht na waar dat doorzettingsvermogen dan vandaan kwam en waarom ik dan zo enthousiast was elke keer. Ik kwam uit op de liefde. Ik doe mijn werk met volle overgave en liefde voor de medemens, voor collega’s, maar ook voor de bewoners van een groepswoning. En ook ervaar ik liefde van anderen, waardoor ik doorga met wat ik doe en niet opgeef. Door Gods werken laat Hij via anderen mensen mij Zijn liefde voelen. En dat is wat me door laat zetten en waarom ik nooit opgeef om te vinden wat bij mij past.

Ik heb nu een leuke baan gevonden die na twee weken tijd al erg goed voelt. Ik kan volledig mijn ding daar kwijt, met mensen werken, maar ook administratief bezig zijn…

Ik voel daarin dat God in deze zoektocht leidend is geweest. Hij heeft me door de verschillende teleurstellingen wel laten zien wat bij mij het beste past.

Gedicht: Het vuur heeft lucht nodig om te branden

Blijven ademen in regelmaat
liefde houdt het brandend
ook al is het soms dan wakend
liefde houdt het brandend
De liefde houdt me enthousiast
enthousiasme houdt het vuur brandend
Komt de storm
wordt het vuur onrustig
de ademhaling versnelt
Vuur dat de storm overleeft
Liefde houdt het brandend
Ook al is het soms dan wakend
Liefde houdt het brandend
Of zie ik water branden?
Slaat de liefde om in bitterheid?
Pijn die na zo veel jaren nog steeds
de ziel doorsnijdt
Vuur dat enthousiasme maakt
Liefde houdt het brandend
ook al is het soms dan wakend
Liefde houdt het brandend
De storm die het vlammetje aanwakkert
Het verspreidt en groter maakt
Liefde overwint alles
In de storm is God nabij

 

Een weekend in een klooster is …
Een weekend in een klooster is heerlijk ontspannend. De regelmaat van de gebedstijden met lange stiltes, het mooie gebouw met de mooie tuin en de eenvoud van de kloostercel waarin we slapen dragen daaraan bij. Maar het zijn vooral de mensen. Kloosterlingen laten zich niet gek maken door de waan van de dag. En dat inspireert!

Met onze 18+ groep hebben we de traditie om jaarlijks een kloosterweekend te houden en ik heb er dan ook al heel wat meegemaakt. Ik ken de ontspannende uitwerking van een kloosterweekend en ik heb er dit jaar een doel van gemaakt om dat gevoel ook aan degenen over te brengen die deze editie voor het eerst meegaan.

Aangezien het kloosterweekend dit keer in het Pinksterweekend georganiseerd wordt ligt het thema voor de hand. Dat is uiteraard de Heilige Geest. En daarbij krijgen we van Hedwig de opdracht om de Heilige Geest te verbeelden, of verwoorden aan de hand van de vier elementen (vuur, lucht, water en aarde).

Mijn gedachtegang bij deze opdracht is dat de elementen met elkaar in evenwicht dienen te zijn (te veel vuur is niet goed, maar te weinig ook niet en met de andere elementen net zo). En dat geldt zowel letterlijk als figuurlijk (te veel begeestering, of te weinig, om bij het voorbeeld van het vuur te blijven).

En dan kom ik al snel tot de conclusie dat mijn leven eigenlijk best goed in evenwicht is. Dus ja, wat doe je dan? Ik heb ervoor gekozen om de balans bewust een klein beetje te verstoren. Ik heb de vier elementen uitgebeeld in een dans-workshop, terwijl dansen normaal gesproken niet echt mijn ding is.

De verstoorde balans vindt uiteindelijk vanzelf een nieuw evenwicht. In mijn geval is het mooi om te zien hoe iedereen met de workshop meedoet. En daarmee hoop ik ook mijn doelstelling behaald te hebben om het gevoel van het kloosterweekend aan anderen door te geven.

 

Een aantal reacties
Het kloosterweekend in Megen heeft mij veel goeds gedaan. Het was een heerlijk, rustgevend weekend. Aangezien het een drukke tijd is, heb ik de rust kunnen vinden om tot mezelf te komen. De vaste structuur, de bezinningsmomenten werkten voor mij erg fijn om weer voor een lange tijd gevoed te worden. Ik kan er voorlopig weer helemaal tegenaan.

Daarnaast sloot de creatieve pinksteropdracht bij mijn gevoel aan. De liefde mogen ontvangen van God. De kracht mogen ervaren die ik voel om me heen om te mogen vertrouwen in het geloof, het voelde als een warme deken over mij heen om. Denk aan de mooie, fijne rustmomenten in je leven en haal daar kracht uit. Geniet van je vrijheid, je liefde en je geloof. Je mag er zijn zoals je bent.

 

Een weekend in een klooster
Ik ben met de jongerengroep van Nieuwegein een weekend in een klooster in Megen geweest. We waren met een groep van ongeveer 10 mensen. Ik kende al een paar mensen, maar er waren twee nieuwe personen die ik niet kende.

Als eerste deden we een kennismakingsrondje zodat we elkaar beter leerden kennen. Het was de eerste keer dat ik meedeed aan het kloosterweekend. Ik heb wel eens kloosters bezocht op vakantie en met school, maar dat was om naar de opvallende architectuur van de gebouwen te kijken of om de geschiedenis van het klooster te onderzoeken. Voor het eerst ging ik een klooster bezoeken met een heel ander doel. Dit weekend was bedoeld om dichter bij het geloof te komen en daar samen over te praten. Nou klinkt dat meteen heel zwaar, maar dat valt mee. In de groep verschillen we gelukkig van elkaar. De leeftijd verschilt, onze interesses verschillen, onze levensfases of levensgebeurtenissen verschillen en de kijk op het geloof verschilt. Al deze verschillen maken dat we ons geloof op een andere manier interpreteren. Voor de ene persoon speelt het geloof een belangrijke rol in zijn of haar leven, omdat hij of zij een moeilijke tijd heeft meegemaakt. Bij mij geeft geloof steun en kracht. Voor mij is het belangrijk dat het geloof steun geeft. Dat kan van een hogere hand zijn, maar nog veel belangrijker: mijn omgeving. Tijdens het kloosterweekend kwam ik tot rust. Als groep was het heel gezellig, maar we gaven elkaar de ruimte om na te denken en tot rust te komen.

Het klooster in Megen is een prima locatie om tot rust te komen. Achter het klooster is een grote tuin waar je vrij bent om rond te lopen. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om naar de vele bloemen en planten te kijken die in de tuin groeien. Je kunt er ook voor kiezen om in het gebouw te zitten.

In het kader van Pinksteren kregen we de opdracht om de vier elementen: water, aarde, vuur en lucht te koppelen aan ons geloof of ons leven. Na lang nadenken had ik ervoor gekozen om water te gebruiken.

Water speelt een belangrijke rol in ons land. Het is in het belang van ons allen dat de dijken hoog genoeg zijn zodat we beschermd zijn tegen het water van zee. Ook de rivieren krijgen steeds minder ruimte door bebouwing en landbouw. Gelukkig zijn er in ons land duidelijke afspraken gemaakt over het reguleren van het water. Wat mij opviel is dat water een grote dreiging voor ons land is. In het christendom wordt water gebruikt voor vrolijke gebeurtenissen. Al vlak na je geboorte word je gedoopt. In de Bijbel staat water symbool voor leven en groei. Zo wast Jezus de voeten van zijn leerlingen (reinheid).

Ook wordt er in de Bijbel vaak gesproken over rivieren als symbool van vruchtbaarheid. Mozes en het joodse volk vluchtten naar het beloofde land door dwars door de zee te lopen (vrijheid).

Binnenkort ga ik watermanagement studeren in Rotterdam. Watermanagement gaat over waterbeheer op lokaal, regionaal, nationaal en mondiaal niveau. Het is de taak om waterproblematiek te voorkomen of op te lossen. Wat mij opviel is dat in mijn studie vooral de problemen van water worden belicht en worden omgebogen in oplossingen. Het is de bedoeling om net als de Bijbel iets moois te maken van water.

 

Geen doelen. Geen verwachtingen
Hard werken, sporten, vergaderen, actief zijn binnen de kerk; vriendschappen onderhouden. Allemaal belangrijke dingen, die tijd en aandacht vragen. Veel tijd. En veel aandacht. Allemaal dingen die ik met volle overgave en plezier doe, maar waardoor ik soms mezelf even vergeet. Zodra ik het klooster in Megen binnenstapte, voelde ik echter een soort rust over mij heen komen. Een rust die ik al in tijden niet meer had gevoeld. Het zette zich om in kracht. Niet goed te omschrijven, maar heel sterk aanwezig. Kracht om ook even aan mezelf te denken.

Ik had mezelf van tevoren (geheel tegen gebruik in) geen doelen opgesteld. Geen verwachtingen waarvan ik hoopte dat het zou gebeuren. Voor deze ene keer, wilde ik eens nergens aan hoeven voldoen. Dit zorgde ervoor dat er ruimte kwam voor eenvoud. Gewoon even in de zon zitten, gewoon in stilte in de kapel zitten, gewoon tijd hebben om gesprekken te voeren, gewoon tijd hebben om je gedachten op te schrijven, gewoon naar elkaars verhalen luisteren en gewoon een stukje wandelen. Deze ‘gewone’ dingen werden ineens heel bijzonder en waardevol. In de stilte en eenvoud van deze momenten, realiseerde ik mij dat ik goed voor mezelf moet zorgen. Alleen dan kan ik weer tijd en aandacht realiseren voor de mensen om mij heen. Ik denk dat de kracht die ik voelde van God kwam. Hij kwam juist in de stilte en niet in de drukte.

 

‘Pak maar mijn hand, stel niet te veel vragen’
Er is een songtekst die mijn volleybalcoach al eens had afgespeeld voor mij. Ik hoorde hem recent opnieuw tijdens een doopviering. En toen kwam het binnen: dat was de kern van dit kloosterweekend.

Van tevoren twijfelde ik. Er speelt van alles op dit moment. Qua werk is het in principe stabiel, maar daardoor wel vreemd en vast. Qua vrijwilligerswerk vallen er dingen af en komen er ook wat dingen bij. Ondertussen kijk ik terug en vooruit. En mijn vraag was: “Is dit weekend de juiste tijd, is dit klooster de juiste plek en is deze groep de juiste groep voor mijn huidige proces?” Ik wist het niet.

Maar ik had het niet willen missen. Onverwacht heb ik een kantelmoment cadeau gekregen. Het ritme van de gebedstijden en de maaltijden, de absolute rust en de gastvrijheid waren zalig. Uiteindelijk was het precies de juiste tijd, de juiste plek en de juiste groep. Ik ben tot rust gekomen, het water is wat stiller geworden en daardoor is de blik helderder. Ook het contact met de groep, met mijzelf en met God is verdiept. Het heeft mijn geloof nieuwe impuls gegeven na een uitgeblust seizoen. Ik heb weer vreugde ervaren in geloven en ik heb mijn geloof kunnen delen met jonge mensen. Daarvoor zijn avonden soms te kort en is een heel weekend nodig om in de sfeer van delen te komen.

De kern van het kloosterweekend is voor mij bezongen door Nick en Simon. Niet mijn favoriete artiesten, maar ze hebben wel een indrukwekkend lied.

Pak maar mijn hand, stel niet te veel vragen,
je kunt niet als enige de wereld dragen.
Pak maar mijn hand, laat mij de weg wijzen,
het is geen probleem als je keer op keer jezelf wilt bewijzen,
maar je kunt het niet alleen.

Hulp vragen is niet mijn sterkste punt. Ik los liever problemen op en ik bied ook graag hulp aan anderen, maar dit weekend heb ik ondervonden dat het ook heel fijn kan zijn om hulp te krijgen. Zelfs als die uit totaal onverwachte hoek komt.

 

Dat is wat ik hoorde toen ik ging bidden
Helemaal niks. Dat is wat ik hoorde toen ik ging bidden in het klooster. Ik kwam tot mijzelf en ik bedankte de Heer voor deze stilte. Eindelijk geen snelwegen, trams en auto’s die constant geluid maakten maar stilte. In Nieuwegein is stilte enorm zeldzaam maar toen ik in Megen was vond ik het eindelijk.

Het kloosterweekend bij de Franciscanen in Megen was zeer goed georganiseerd. Eten, drinken, vrije tijd waren allemaal eerlijk verdeeld. Wij kregen onze eigen cel. De cel bevatte een bed, kast, tafel en een Bijbel. Met de broeders kon je goed praten, over theologische onderwerpen maar ook gewoon over sociale onderwerpen.

Mijn plannen in dat weekend was vooral de rust te vinden en te contempleren. Een klooster was dus ook een perfecte locatie om dat te doen. En door de rust heb ik me geestelijk versterkt.

Het kloosterweekend was goed afgesloten en daarom zou ik graag de broeders opnieuw bedanken.

 

Wat moest ik mij daar eigenlijk bij voorstellen?
Na een drukke week vol school en stage was het zover, het kloosterweekend. Ja, wat moest ik mij daar eigenlijk bij voorstellen? Ik was een keer eerder met school naar een klooster geweest, met die keer in mijn achterhoofd begon ik te denken. Een kloosterweekend betekende voor mij veel gezelligheid en stilte. En met die verwachting stapte ik dan ook de auto in.

Eenmaal aangekomen en gesetteld begon het weekend echt, met als een van de hoofdvragen: Wat is jouw doel voor dit weekend? Tja dat was een goede vraag, ik had gelukkig snel een makkelijk antwoord te pakken: in gesprek gaan met anderen en hun keuzes leren begrijpen.

Van hieruit gingen we vrij snel over naar het eerste gebedsmoment. De vieringen bij de broeders hebben een stiltemoment. Dat viel me zwaar. In de kerk was het stil, maar in mijn hoofd gonsden de gedachten. Zo luid dat ik ze niet kon verstaan. Daar moest ik nog wat mee.

De volgende morgen was het weer stil tijdens de viering. Ik probeerde te luisteren naar alle stemmen in mijn hoofd. En de zin die bovenkwam, was “Wie ben ik eigenlijk?” Tja, dat is een goede.

Vervolgens kregen we de verwerkingsopdracht mee. En Pinksteren bracht bij mij meteen naar boven: vuur –> passie. Daar moest ik iets mee. Muziek is mijn passie, dus ik stortte mij op Spotify voor inspiratie. Mijn vraag vanuit de stilte speelde nog mee. En die nam ik ook onbewust mee tijdens het luisteren.

Eén lied in het bijzonder raakte mij: Kom tot de Vader. Een aantal zinnen uit het lied bleven door mijn hoofd heen spoken. “Nog voor dat je bestond, kende Hij je naam. Hij zag je elk moment en telde elke traan”; “En wat je nu ook doet Zijn liefde blijft bestaan, ook niets dat jij ooit deed verandert daar iets aan”; “Kom tot de Vader, kom zoals je bent. Heel je hart, al je pijn is bij Hem bekend”; “Hij wacht alleen nog maar totdat jij komt.” Ja, God accepteerde mij al en zoals het lied ook al zegt, nu ik nog.

Eigenlijk ben ik de hele middag bezig gebleven met de opdracht. Of in ieder geval met mijn verwerking daarvan. Na de viering was het tijd voor het presenteren van de opdrachten, in mijn geval een deel van mijzelf presenteren. Dat was lastig, ik begon mijn presentatie eerst maar even met uitleggen dat ik mijzelf wilde leren kennen en dat het lied dat ik zou laten horen mij hierbij heeft geholpen. Ik heb vervolgens mijn muziekstuk laten horen en het raakte mij weer.

En dan nu, terugkijkend op mijn verwachting en op het doel dat ik gesteld had, kan ik zeggen dat ik tevreden ben met het resultaat. Mijn verwachtingen waren stilte en gezelligheid, dit is zeker waargemaakt, maar naast dit is er nog iets mooiers ontstaan, ik zie het klooster nu als een plek waar je jezelf mag zijn, als je weet wie dat is natuurlijk. En dan mijn doel, in gesprek gaan met anderen en hun keuzes leren begrijpen. Ik heb dit niet bij iedereen bereikt, maar ik heb mooie en diepe gesprekken kunnen voeren. Al met al kan ik zeggen dat ik tevreden ben over dit kloosterweekend, ik had het niet willen missen.