Van 20 juli t/m 2 augustus kampeerden in twee tienerkampen in totaal 66 tieners en jongeren aan de oevers van de Wiltz, een riviertje in Luxemburg. Onder leiding van pastoor Zweers (parochies Paus Johannes XXIII en H. Suitbertus) en met catecheses van de priesters Ten Klooster en De Paepe ondervonden ze wat het betekent om iets te durven. Een verslag van pastoor Zweers over deze tienerkampen vanuit het Aartsbisdom Utrecht, die dit jaar als thema hadden: ‘DARE!’

“De grote groep werd verdeeld in groepjes die ook samen, voor het eigen groepje, kookten. De sportdag bestond uit allerlei onderdelen, waaronder neusverven, water overbrengen en een yoghurthindernisbaan. De deelnemers liepen in twee dagen een kleine dertig kilometer. Iedereen had bagage voor één nacht mee in zijn/haar rugzak. Over smalle paadjes en steile hellingen in het prachtige landschap en mooie uitzichten bereikten ze de plek waar ze zouden overnachten. Eén van de tieners zei: ‘Jammer dat ik mijn mobiel niet mocht meenemen, want nu moet ik alles zelf onthouden…’ De overnachting was in het bos, onder een zeil. Je moet maar durven… De volgende dag liepen ze weer verder naar het stadje Wiltz. Geen groter plezier dan de gelegenheid om in de winkel iets voor jezelf te kopen…

Gedurende de week waren er Eucharistievieringen, catecheses en dagsluitingen. De rode draad was ‘Dare’, durven. Het ging over verschillende heiligen die iets durfden zoals Petrus, Willibrord of Maria Goretti. Tijdens de vieringen werd er goed meegezongen; van alle liedjes bleef ‘De Heer van de dans’ favoriet.

Op donderdag was er het toppunt van durven: een hele dag klimmen. In een steengroeve in de buurt kon iedereen over een indianenbrug, abseilen, en over een touwparcours. Het toppunt was wel een 6 meter hoge paal waar je in moest klimmen, boven op moest klauteren en weer vanaf moest springen. Niet iedereen lukte het, maar daar had je dan ook wat durf en behendigheid voor nodig. Adembenemend was de ‘klettersteig’: een route langs een steenwand tot een hoogte van 60 meter waar je met een tokkel weer vanaf suisde. De grootste vraag was: Wie heeft het origineelste lied om naar beneden toe te zingen?

Op de laatste hele dag stond kanoën op de Sure op het programma. De Sure is een snelstromende rivier, dus dat vroeg wat behendigheid. Het was prachtig weer zodat niet iedereen zich in de kano bevond. Het eindpunt was Echternach waar de Eucharistie werd gevierd bij het graf van Willibrord. De laatste avond werd besloten met een barbecue en een bonte avond waarbij alle gekke dingen van het kamp, de eigenaardigheden van tieners en leiding de revue passeerden. Het waren twee prachtige weken!”