Tijdens de boeteviering op 30 april om 16.00 uur werden de droevige geheimen van de rozenkrans gethematiseerd. In zijn openingswoord wees kardinaal Eijk op de grote waarde van het sacrament van boete en verzoening, na de viering was er dan ook gelegenheid om bij de kardinaal en een aantal priesters dit sacrament te ontvangen. Een groot aantal pelgrims maakte van de gelegenheid gebruik.

In zijn verkondiging stond diaken Marc Brinkhuis uit de Lebuïnusparochie (Deventer e.o.) uitgebreid stil bij de betekenis van het geschonden gelaat van Jezus. Hij haalde de eerste lezing aan, waarin Jesaja zegt: ‘Veracht en door de mensen verstoten, Man van smarten en door lijden gerijpt; als een die zijn gelaat voor ons heeft verborgen, veracht en door ons niet geteld, Toch waren het onze pijnen die hij droeg, onze smarten die hij op zich nam.’

‘Uitgestoken hand’
Iedereen heeft verdriet, zo stelde Brinkhuis, en hier in Lourdes kun je je geheim soms delen met iemand. God is in Jezus helemaal mens geworden, ook in ons ziek-zijn en ons lijden. Hij is ook in onze droevige geheimen: ziehier de mens van God. Daar ligt één van de grootste geheimen van ons geloof, aldus Brinkhuis: dat het een mens van God was die voor ons gestorven is.
Jezus werd een kwetsbare mens, “Hij is ook bij ons in ons lijden en onze kwetsbaarheid, Hij is zelfs bij ons tot in onze dood.” Brinkhuis riep op om stil te worden bij dit geheim van ons geloof: “Jezus is als een uitgestoken hand, die zegt: pak hem maar, ik wil dat je gelukkig bent, dat je mens bent zoals de bedoeling is. Daar hoort ook bij dat we zie hoe we zelf zijn – gemengd, licht en donker. Zoals Bernadette zelfs de modder op haar gezicht smeerde en liet zien dat ook zij een mens van licht en donker, van zon en schaduw was. Dat deed ze voor zichzelf maar ook voor ons en voor de man van smarten die onze schaduwkant op zich heeft genomen.”

Water uit de bron
Diaken Brinkhuis vervolgde: “Dadelijk wordt u allen uitgenodigd om uw gezicht te wassen. Daarvoor hebben we water uit de bron meegenomen. Ons geloof wil dat we allen schone, gelukkige mensen zijn. Daarvoor is nodig dat we hier en daar gewassen worden. We moeten erkennen dat we soms tekort schieten. Dat we zeggen ‘ik wil uw hand aannemen en een nieuwe mens worden.’ Het sacrament van boete en verzoening is geen droevig sacrament, maar een blij sacrament,” zo besloot Brinkhuis. “God wil dat het jou goed gaat. Hij wil voor ieder van ons dat we een schoon, mooi en gelukkig mens zijn.”

Jongeren
De tieners en jongeren hadden een eigen boeteviering. Daarin verzorgde rector Kuipers de overweging. Hij beschreef hoe enige tijd geleden zijn iPad uitviel, terwijl hij de Paaspreek die erop stond nodig had. Uiteindelijk bleek resetten uitkomst te bieden. Rector Kuipers: “Dat is de oplossing voor computers die vastlopen. Opnieuw resetten. Of als het helemaal niet lukt… terug naar de fabrieksinstelling, terug naar de situatie zoals die was toen je de computer kocht.” Hij vergeleek deze aanpak met de gebroken wereld waarin wij mensen leven: “Ook aan ons kleeft allerlei viezigheid. Ook wij moeten op zoek naar de mens zoals God ons bedoeld heeft. Terug dus naar het begin. Terug naar de fabrieksinstelling. Hier in Lourdes krijgen we de kans om ons leven als het ware te resetten. Om negatieve ervaringen en ballast uit het verleden van ons af te gooien en een nieuw begin te maken. Een gelegenheid om te resetten. Waar sta ik in mijn leven? Wat vind ik belangrijk? Hoe is mijn relatie met de mensen om mij heen? Hoe is mijn relatie met God? Waar moet ik schoon schip maken? Kan ik het vuil afwassen en weer tevoorschijn komen als een nieuwe mens?”
Het meest intens is dat nieuwe begin te ervaren in het sacrament van Boete en Verzoening, zo zei hij – na de viering was daarvoor gelegenheid. Hij had er begrip voor dat sommigen daarvoor een drempel over moeten, die ervaring had hij zelf ook. Maar: “Ik ben blij dat ik uiteindelijk die stap gezet heb en dat ik nu regelmatig een biechtgesprek mag hebben. Ik mag uitspreken waarin ik tekort schiet. Ik krijg goede raad en een bemoedigend woord. En last but not least… ik mag Gods vergeving ervaren. Hij drukt op de knop en ik word gereset. Ik kom weer tot mezelf en word de mens zoals God die van het allereerste begin heeft bedoeld. Die fantastische ervaring wens ik iedereen toe.”

Voor de volledige tekst van rector Kuipers klik hier