Pastoor Norbert Schnell nam op 20 december afscheid van de kathedrale Salvatorparochie in Utrecht. De plebaan van de Sint Catharinakathedraal (en rector van de priesteropleiding het Ariënskonvikt) was sinds 1 november 1999 werkzaam in deze parochie. Na de Eucharistieviering in de kathedraal was er een receptie in het naastgelegen museum Catharijneconvent.

Vele parochianen drukten daar hun pastoor de hand en wensten hem veel geluk bij zijn nieuwe benoeming: Schnell is per 1 januari 2010 benoemd als rector van de diaken- en priesteropleiding Bovendonk in het bisdom Breda.

Concelebranten tijdens de eucharistieviering in de kathedraal waren vicaris H.W. Woorts van het vicariaat Utrecht, pater M. Schrama O.S.A. en conrector P. kuipers van het Ariënskonvikt. Na de viering waren er korte toespraken van vicaris Woorts, diaken W. van den Dool en vice-voorzitter M. Ridder. Vicaris Woorts sprak namens aartsbisschop Eijk en de gehele bisdomstaf een dankwoord tot plebaan Schnell. “Met bijzonder grote toewijding en inzet heeft u zich voor uw taak hier gegeven; natuurlijk allereerst voor het parochiepastoraat hier in de binnenstad, maar ook voor de vele extra vieringen, plechtigheden van het bisdom, waarbij u nauw betrokken was, met name de wijdingsplechtigheden. De aartsbisschop en de gehele bisdomstaf zijn u daar zeer erkentelijk voor en waarderen zeer de wijze waarop u dit alles heeft gedaan.”

‘Ingrijpend proces’
Woorts ging ook in op de gevoelens van de parochiegemeenschap: “Wij weten dat vele parochianen uw vertrek zeer betreuren. Als je als priester, pastoor afscheid neemt, moet nemen dan kost dat veel moeite. Je bent met hart en ziel priester, pastor, voor mensen. Je hebt samen het geloof gedeeld en gevierd, verdiept, je hebt met en voor mensen gebeden, hen begeleid, opgevangen, gestimuleerd, je hebt met veel mensen samenwerkt, gelachen, gehuild, geworsteld soms ook. Je bent deel van een gemeenschap.
Maar dan moet een priester weer verder, om een nieuwe taak op zich te nemen. Dan moet je kunnen loslaten en dat is niet eenvoudig. Ook de mensen van je parochie moeten je weer loslaten. En dat kan een ingrijpend proces zijn. Ingrijpend als mensen je niet kunnen of willen loslaten. Maar toch moet het, want de Heer roept je weer voor een nieuwe taak. En die taak is nu wederom een zeer bijzondere: rector van de diaken- en priesteropleiding Bovendonk bij Breda; een opleiding waar het aantal studenten het afgelopen jaar is verdubbeld en waar ook ons bisdom veel aan te danken heeft omdat de nodige priesters van ons bisdom daar hun studie en vorming gedaan hebben.
Als bisdomstaf willen wij Bovendonk en de bisschop van Breda van harte gelukwensen met u als rector, want wij hebben er alle vertrouwen in dat u de juiste man bent voor deze taak, met alle ervaring en deskundigheid die u zult inbrengen.”

Willibrord
Woorts, die Schnell nog kent uit hun gezamenlijke lagere en deels ook middelbare schooltijd toen ze beiden misdienaar waren in hun parochiekerk van Abcoude, dankt de vertrekkende plebaan “persoonlijk voor jouw vriendschap en als broeder in het priesterschap. En ik weet dat vele broeders in het priesterschap jou zeer waarderen.” De bisdomstaf wilde Schnell iets blijvends aanbieden: een ets uit de 18de eeuw van deze Catharinakerk, “waar u zoveel heeft liggen, waar u zo veel voor heeft gedaan,” aldus Woorts.

In zijn dankwoord memoreerde Schnell de grote rol die Willibrord in zijn pastoraat heeft gehad, en stond stil bij enkele hoogtepunten zoals de herinrichting van de kathedraal met het nieuwe altaar: “Daardoor is de kerk opener geworden en heeft meer het karakter van een heilige ruimte gekregen.” Tijdens de aansluitende receptie in Museum Catharijneconvent namen vele parochianen afscheid van hun pastoor. Als afscheidsgeschenk van de parochie zal hij een icoon van de H. Willibrord ontvangen.