Aartsbisschop Eijk van Utrecht wijdde op 12 december in de Sint Catharinakathedraal Anton ten Klooster en Wouter de Paepe tot transeunt diaken. Het ‘transeunte’ diakenschap is de laatste stap op weg naar het priesterschap. Beide priesterstudenten hopen op 29 mei 2010 tot priester te worden gewijd. In zijn preek bij de diakenwijding ging aartsbisschop Eijk onder meer in op de rol van profeten – “de herauten van de hoop”.

Mgr. Eijk haalde het eind van het Oude Testament aan (Maleachi 3,23-24): “Zie, ik ga u de profeet Elia zenden voordat de dag van Jahwe komt, de grote, vreeswekkende dag. En hij zal het hart van de vaders naar de zonen keren en het hart van de zonen naar de vaders, zodat ik niet behoef te komen om het land met de ban te slaan.”

‘Slappe knietjes’
Hiermee wordt niet de historische Elia bedoeld, maar Johannes de Doper: hij is de laatste profeet van het Oude Testament en dus de directe voorloper van Jezus. Johannes is zeker te vergelijken met Elia, aldus mgr. Eijk. Elia was de grote profeet in de 8ste eeuw, toen de inwoners van Israël weer begonnen afgoden te vereren. Hij ontmaskerde valse profeten en werd daarom naar het leven gestaan. “Johannes baande de weg voor Jezus en werd ook naar het leven gestaan vanwege gedurfde kritiek. Het waren beiden moedige profeten – het Rijk Gods is niet voor slappe knietjes en ruggengraten van piepschuim,” zo stelde de aartsbisschop.
Er is ook een grote parallel met Jezus: geboren onder armoedige omstandigheden, gevlucht naar Egypte, niet aanvaard en uiteindelijk gedood maar: “Hij is de Messias, Gods Zoon, Hij doorbreekt de menselijke liefdeloosheid en als gevolg daarvan de dood door verrijzenis. Hij is daarom de ultieme bron van hoop voor alle mensen. Daarom wordt met hoop naar Zijn komst uitgezien. Elia en Johannes waren de herauten van die hoop. Iedere christen heeft door het doopsel en vormsel iets van een profeet en moet iets van die hoop laten doorstralen in woord en daad.”

‘Herauten van de hoop’
Tegelijkertijd roept Jezus mensen die Hem op een bijzondere manier vertegenwoordigen en die op specifieke manier de hoop die hij in Persoon is onder de mensen brengen. Dit doen zij op sacramentele wijze: door de wijding zijn ze zo verbonden met Jezus, dat ze iets van Hem of Hem zelf persoonlijk tegenwoordig stellen.
Zich richtend tot de wijdelingen zei mgr. Eijk: “Door de wijding zijn jullie intens verbonden met Christus en vertegenwoordigen jullie Hem als dienaar. Ook al doe je wellicht een aantal zaken die anderen zonder wijding ook doen, van nu af aan is het specifieke dat daarin sacramenteel Jezus Zelf tegenwoordig is in jullie persoon. Zo stel je de hoop present die Jezus in Persoon is. Zonder hoop kan een mens niet leven, verliest leven alle kleur en zin. Maar de uiteindelijke hoop is altijd hoop dat liefde eens triomfeert, hoop over de dood heen, hoop op eeuwige Rijk Gods.”

“Het gaat erom Jezus te dienen en je medemensen, nu als diaken, over een half jaar als priester, door hen met God te verbinden door bediening van zijn Woord en de sacramenten. Door herauten te zijn van de hoop die Jezus biedt en die in de harten van de mensen te bewerkstelligen.”

Foto’s: Elke Hesselink