Pastoor Wim (Wilhelmus Johannes) van Essen is op 27 september op 54-jarige leeftijd plotseling overleden. Hij was nog maar net (per 1-9) benoemd als pastoor van de Verrijzenisparochie (11 kerklocaties in de clusters Ulft, Gendringen en Silvolde). Tien dagen geleden was de feestelijke installatieplechtigheid. In zijn parochie en in het bisdom is met verslagenheid gereageerd op zijn overlijden.

De Eucharistie ten Uitvaart wordt gevierd op maandag 4 oktober om 11.30 uur in de parochiekerk van de H. Antonius van Padua te Ulft. Aansluitend vindt om 14.15 uur de crematie plaats in crematorium Slangenburg (Nutselaer 4 te Doetinchem).

Van Essen werd geboren te Arnhem op 22 februari 1956 en kwam op 16-jarige leeftijd in het kruideniersvak terecht. Als vrijwilliger was hij actief in de St. Nicolaas parochie. Eén van de pastores vroeg hem daar ooit op de man af: “Is priester worden niets voor jou?” Het nadenken over die vraag gaf aan zijn leven een andere wending. Op 27-jarige leeftijd begon Van Essen aan de Priesteropleiding Bovendonk en op 24 juni 1989 ontving hij de priesterwijding.
Na zijn wijding was hij pastor in de parochies H. Blasius te Delden, HH. Petrus en Paulus te Hengevelde en H. Isidorus te St. Isidorushoeve. Daarna volgde benoemingen in Doornenburg, Veenendaal en Rhenen. Per 1 januari 2006 werd hij benoemd tot pastoor van de parochies te Bennekom, Doorwerth, Ede, Heelsum, Lunteren, Oosterbeek en Wageningen. In september 2007 volgde zijn benoeming tot pastor van de parochies binnen het parochieverband Didam-‘s-Heerenberg-Wehl, die per 1 januari 2010 zijn samengevoegd tot de nieuwe parochie H. Gabriël.

Boek met overwegingen
Wim van Essen was een priester die vreugde beleefde aan het vieren van de liturgie en veel zorg besteedde aan de verkondiging, zo staat in de rouwcirculaire van het aartsbisdom. Hij publiceerde afgelopen zomer een boek met overwegingen, dat hij ook aan aartsbisschop Eijk aanbood. Het persoonlijke pastoraat, zijn contacten met mensen – vooral ook jongeren – vormden een tweede pijler van zijn priester-zijn. Regelmatig ging hij als begeleider van groepen op bedevaart naar Lourdes en Banneux.
Voor zijn pastoraat gebruikte Wim van Essen ook graag moderne communicatiemiddelen. Collega’s herinneren hem nog als gebruiker van één van de eerste mobiele telefoons, waarvan hij de accu in een rugzak met zich meevoerde. Later volgde zijn eigen website. “Geraakt door Christus en zijn Evangelie heeft hij zijn talent niet begraven, zijn lamp niet onder de korenmaat gezet,” aldus de rouwcirculaire.
In de loop van 2008 werd Wim van Essen ernstig ziek. Met bewonderenswaardige wilskracht en discipline werkte hij aan zijn herstel en werd letterlijk en figuurlijk een ander mens. In mei 2009 beleefde hij zijn terugkeer in het pastoraat als het begin van een nieuw leven. Hij gaf daarbij aan dat hij graag een nieuwe benoeming als pastoor wilde aanvaarden. Dat zou de voltooiing betekenen van zijn herstel.

Voor de volledige tekst van de rouwcirculaire, klik hier.