De Roepingenraad van het Aartsbisdom Utrecht organiseerde op 19 juni een ontmoetingsdag voor de leden van de diocesane gebedskring om roepingen. De dag markeerde tevens het slot van het Jaar van de Priester in het aartsbisdom. Het afgelopen jaar meldden zich ruim 600 nieuwe leden voor deze gebedskring. De dag begon met een Eucharistieviering in de Utrechtse St. Catharinakathedraal, met als hoofdcelebrant aartsbisschop Eijk en als concelebranten onder anderen mgr. Hoogenboom, mgr. Woorts, rector Kuipers (Ariënskonvikt) en rector mgr. Hendriks (seminarie de Tiltenberg). Het programma werd voortgezet in het Ariënskonvikt, met een lunch en ontmoeting. Vervolgens vertelden rector Kuipers en rector Hendriks over hun twee priesteropleidingen en over het roepingenwerk.

In zijn homilie ging mgr. Eijk in op de Evangelielezing (Mt. 6,24-34), waarin Jezus tot zijn leerlingen zegt: “Niemand kan twee heren dienen. … Gij kunt niet God dienen en de mammon.” De moderne toehoorder zou volgens mgr. Eijk zeggen: ik dien geen enkele heer, ik heb alle autoriteit afgeschud.
Mgr. Eijk: “Klopt dat? Hebben mensen wel een goed beeld van vrijheid? Er zijn weliswaar nog maar weinig opgelegde normen, maar dit slechts de vrijheid van de buitenkant. Jezus heeft het over de innerlijke vrijheid. Om rekening te houden met de medemens, voor het omgaan met het huwelijk en de seksualiteit volgens Gods scheppingsorde is grote innerlijke vrijheid nodig. Vroeger werden mensen opgeleid tot zelfbeheersing, die tot innerlijke vrijheid leidde. Moderne mensen zouden wel eens meer heren kunnen dienen dan ze zich realiseren, hun innerlijke vrijheid is aan vele banden gelegd.” Om te vervolgen: “Jezus pleit niet voor een hippie-achtige zorgeloosheid. Hij zegt: je moet wel zorg hebben voor dingen, maar niet gevangen zijn in die zorg om dingen.”

‘Innerlijke vrijheid’
Afschaffing van het celibaat is niet de oplossing voor de roepingencrisis, stelde mgr. Eijk. “Er is ook een crisis van het huwelijk, net als het religieuze leven een roeping: je geeft je weg aan Christus of aan je man of vrouw. Je kunt jezelf alleen geven, als je jezelf in bezit hebt en daarvoor moet je innerlijk vrij zijn. Pas dan is navolging van Christus mogelijk.”
“De leden van de gebedskring bidden om roepingen tot het priesterschap, maar ook om roepingen tot het religieuze leven en het diaconaat. Ook in de parochies wordt daarvoor gebeden, net zoals voor goede huwelijken en gezinnen, waarin Christus aanwezig is. Bidden we om innerlijke vrijheid, die alleen de Heilige Geest kan geven. De vrijheid van de kinderen Gods: een conditio sine qua non om Gods roepstem te kunnen horen.”

‘Een vruchtbaar jaar’
Rector Kuipers keek ‘s middags tevreden terug op het afgelopen jaar, “waarin we ruim 600 aanmeldingen kregen voor de diocesane gebedskring. Tijdens het afgelopen Jaar van de Priester is een icoon uit het Ariënskonvikt van parochie naar parochie gereisd, om aandacht te vragen voor priesterroepingen. Nu is de icoon weer thuis, na een vruchtbaar jaar. Maar het afgelopen jaar kende ook moeilijke momenten: de sluiting van het Ariënskonvikt en natuurlijk ook de beschamende verhalen die naar buiten zijn gekomen over misbruik door priesters en religieuzen.”
De vraag aan de Heer van de oogst om arbeiders gaat ook door als het aartsbisdom zijn priesters elders laat opleiden, benadrukte rector Kuipers. Daarom blijft het werk van de gebedskring belangrijk. “In dit huis, Keistraat 9, wordt het Ariënsinstituut gevestigd, een huis van samenkomst voor de priesterstudenten waar zij onder meer het toeleidingsprogramma zullen volgen. Ook de pastoraal werkers en werksters kunnen daarvoor in het Ariënsinstituut terecht.”

Nieuwe wegen
Rector Hendriks gaf een kijkje in het reilen en zeilen van de Tiltenberg in Vogelenzang, het seminarie van het bisdom Haarlem-Amsterdam waar een deel van de Utrechtse priesterstudenten voortaan hun opleiding zal volgen. Prachtig gelegen tussen de bollenvelden, op korte reisafstand van Haarlem, Leiden en Amsterdam. De sluiting van het Ariënskonvikt betreurt hij, “het aartsbisdom is veel dankbaarheid verschuldigd aan het konvikt: het heeft goede vruchten voortgebracht en die priesters dragen nu het aartsbisdom.”
In de toekomst zal de R.-K. Kerk anders moeten leven en denken, benadrukte Hendriks. De Kerk krimpt en moet nieuwe wegen vinden. “Maar ik ben ervan overtuigd dat in ieder hart het verlangen naar God ligt besloten. Onze taak is om dat verlangen aan te spreken, de oude structuren voldoen daarvoor niet meer. Bij het negatieve van de sluiting van het Ariënskonvikt is dat het positieve: we moeten samenwerken, om als priesters van de toekomst gezamenlijk op te trekken.”