Onder het motto ‘Geloven mag gezien worden’ trok zondag 9 september voor de tiende keer de Willibrordprocessie door de ditmaal zonovergoten Utrechtse binnenstad. De gelovigen liepen in processie met de relieken van Sint Willibrord en het Evangelieboek naar de St. Catharinakathedraal. Voorafgaand aan de processie was er een gebedsviering in de St. Willibrorduskerk, geleid door hulpbisschop Hoogenboom.

Kardinaal Eijk was verhinderd, hij was in Denekamp voor de viering van het 100-jarig jubileum van de Koepelkerk aldaar. Hij liet via zijn hulpbisschop weten in gebed verbonden te zijn met de processiegangers.

Na de gebedsviering werd de processie opgesteld op het Janskerkhof. Naast mgr. Hoogenboom en mgr. Woorts, plebaan Van der Vegt en enkele andere leden van het kapittel liepen ook een tiental priesters, enkele diakens en pastoraal werksters en vele acolieten mee. De route van de Willibrordprocessie voerde via het Domplein, alwaar het klokgelui van de Domtoren de stoet begroette. Onderweg passeerde de biddende en zingende groep ook de tijdelijke studio van het tv-programma ‘1 voor de verkiezingen’.

‘Grondlegger Europa’
Eindstation van de Willibrordprocessie was de Sint Catharinakathedraal, waar vervolgens een pontificale Vesperviering plaatsvond met als ‘agens’ mgr. Hoogenboom. In zijn preek haakte de Utrechtse hulpbisschop aan bij het thema ‘Europa’ – één van de belangrijkste verkiezingsthema’s. “De confrontatie met ingrijpende hedendaagse problemen op internationaal, nationaal en regionaal niveau en het zoeken naar een houding doet ons verlangen naar houvast, naar nieuwe of juist aloude, door de christelijke traditie geijkte oriëntaties,” aldus mgr. Hoogenboom. “Die kunnen we alleen maar vinden als we ons het begin van het christendom in onze streken in herinnering roepen, als we ons baseren op grond van wat zich in het verleden als goed en waardevol en humaan heeft bewezen.” Om als katholieken in de huidige wereld een houding te bepalen is het volgens hem goed om ons af te vragen “hoe het toch komt dat wij hier in deze stad, in deze streek, staan in een christelijke traditie.”

Dat is te danken aan Willibrord en zijn metgezellen, Engelse en Ierse monniken, die in een omgeving waar Germaanse natuurgoden werden vereerd het evangelie van Jezus Christus hebben gebracht, zo memoreerde mgr. Hoogenboom: “Als pelgrim van en voor Christus werkte Willibrord aan nieuwe structuren voor de Kerk. Dat deed hij als Angelsaksische monnik door de bouw van kerken en kloosters. Willibrord en zijn missionarissen kunnen met recht en rede de grondleggers van het moderne West-Europa worden genoemd.”

Zijn we ons onze eigen rooms-katholieke en christelijke overtuiging voldoende bewust?, zo vroeg de Utrechtse hulpbisschop zich hardop af. “Geloven mag gezien worden, betekent in onze tijd de waardigheid van dat menselijk leven te verdedigen. Geloven mag gezien worden, betekent in onze tijd vruchtbare wisselwerking op gang brengen en houden tussen de viering van de Eucharistie en concrete activiteiten op het terrein van caritas en diaconie. Het is verheugend om te zien hoe vele rooms-katholieke gelovigen metterdaad omzien naar hun naasten. … De heilige Willibrord, die voorvader in ons geloof, houdt ons aan het begin van de 21ste eeuw een spiegel voor. Zijn boodschap is: Als christenen zijn jullie wel mensen in deze wereld maar niet van deze wereld. Jullie zijn pelgrims, op weg naar het hemels Vaderhuis. Blijf dorsten naar God en zijn gerechtigheid. Richt je naar de mensen om je heen en laat de boodschap van het Evangelie stralen.”