Onderdeel van de campagne voor Kerkbalans 2016 is een serie korte filmpjes op de website www.kerkbalans.nl en het YouTube-kanaal van Kerkbalans. De slogan van priester Anton ten Klooster (31) is: mogelijk maken. “Vieringen, dagjes weg, het openen van de kerk: de gemeenschap zorgt met elkaar dat het kan gebeuren.” Volgend jaar bijvoorbeeld zijn de Wereldjongerendagen in Krakau, Polen.

De jongeren uit de parochie van Ten Klooster zijn al druk in de weer om de reis te organiseren. “Ze moeten geld ophalen en praktische zaken regelen. Andere parochianen steunen hen daarbij, en tegelijk proberen ze nog meer jongeren enthousiast te maken om mee te gaan.” Hoewel de priester daar zelf niet direct bij betrokken is, vindt hij het mooi om te zien. “Met elkaar maken ze het mogelijk.”

Vloeiend begrip
Ten Klooster wordt vaak door de gemeenschap geïnspireerd. Hij is priester in het Aartsbisdom Utrecht en is werkzaam in de parochies H. Paus Johannes XXIII en H. Suitbertus. “Op dit moment assisteer ik in zestien gemeenschappen die verenigd zijn in één parochie. De ene heeft 200 mensen, de andere een paar duizend.” Deze werkwijze zorgt ervoor dat ‘gemeenschap’ een vloeiend begrip voor hem is. “Vroeger was dat één club mensen rond één bepaalde kerk, met één pastoor. Voor mij is dat al heel anders: ik verzorg vieringen van Bunnik tot Tiel. Bovendien zorgen sociale media ook voor nieuwe manieren om de verbinding te zoeken.” Ten Klooster staat soms letterlijk op flinke afstand van de parochianen en is daarom actief op Twitter en Facebook. “Ik zie wanneer ze jarig zijn, dan kan ik ze feliciteren. Ik zie waar mensen mee bezig zijn, zodat als ik ze tegenkom in de kerk, ik ze daarnaar kan vragen. Zo krijgen zij het gevoel dat ze worden gezien. Facebook is een vorm van nabijheid in tijden van afstand.”

Onmisbaar
Wat de Rooms-Katholieke Kerk volgens Ten Klooster zo bijzonder maakt, is dat het een gemeenschap is van alle tijden en plaatsen. “Van alle tijden, omdat we verbonden zijn met de eerste generaties christenen en alle generaties die daarna komen. Er zit continuïteit in.” Daarnaast is het een wereldgemeenschap. “Dus als ik in Polen, Canada of Brazilië naar een kerk ga, dan voel ik me meteen onderdeel van de gemeenschap, omdat bepaalde rituelen hetzelfde zijn. Ik ervaar dan een eenheid door alle verschillen heen.”
Hij vertelt verder: “Een van de mooiste dingen aan het priesterschap is de sacramenten bedienen. Kinderen dopen, mensen trouwen, zieken zalven, de biecht afnemen, de mis vieren. Dat zijn heel bijzondere momenten. Wat ik aan de gemeenschap geef, is meer dan aanwezig zijn en de rituelen verzorgen. Ik mag Jezus zélf bij de mensen brengen.”
Toch is ook hier de gemeenschap onmisbaar, zegt de jonge priester. “Als ik zondag ergens kom, maak ik het mogelijk dat de Eucharistie gevierd wordt. Maar ik kan niet zonder de gemeenschap. Er is een koster, een koor, misdienaars, de deur is open, de kerk is schoon. Met elkáár maken we dus die kerk mogelijk. Dat is van grote waarde.”

Bekijk hieronder het campagnefilmpje over Anton ten Klooster: