Het Heiligdom van Kalwaria Zebrzydowska was de locatie voor de vijfde dag (14 september, Feest van Kruisverheffing) van de bedevaart naar Polen van het Aartsbisdom Utrecht. Hier vierden de pelgrims ‘s ochtends de Eucharistie in de barokke kloosterkerk, waar zich in een zijkapel de afbeelding van Onze Vrouwe van Kalwaria bevindt. Daarna kregen de pelgrims een rondleiding door het franciscaner klooster.

In zijn preek wees pastor Swijnenberg erop dat het kruis zeer breed verspreid is in het rooms-katholieke geloof: zoals bij het slaan van een kruisteken, bij het geven van de zegen en in de kerkgebouwen. Maar het kruis was niet vanaf het begin van het christendom ‘populair’, aldus Swijnenberg. “Christus was aan het kruis gestorven, het kruis was een teken van vervloeking, van afwijzing. Maar het kreeg een impuls in de vierde eeuw, toen Helena in het Heilig Land het kruis vond waaraan Christus was gestorven.”

Toch heeft Jezus zelf ook over het kruis gesproken, memoreerde Swijnenberg. “Bijvoorbeeld toen Hij zei: ‘Wie mijn volgeling wil zijn, moet zijn kruis opnemen, iedere dag.’ Dat betekent dat ons dagelijks leven dus ons kruis is. In elk mensenleven komt op enig moment het kruis binnen. De manier waarop je daarmee omgaat, hoe je gelooft, bepaalt hoe je je kruis draagt. Het kruis is in het christendom iets positiefs geworden. We zijn geroepen om gelukkig te worden, ook als een mensenleven soms betekent een zwaar kruis dragen. Laten we ons kruis opnemen, op alle mooie en op alle moeilijke momenten.”

Tijdens de rondleiding door het klooster bleek hoe groot de band van dit klooster met de heilige paus Johannes Paulus II is. Hij werd hier op 9-jarige leeftijd voor het eerst mee naartoe genomen door zijn vader, toen zijn moeder al was overleden. Zijn vader toonde hem de afbeelding van Onze Vrouwe van Kalwaria en zei: “Vanaf nu is dit je moeder.” En Johannes Paulus is er vaak teruggeweest, als priester, als bisschop maar ook enkele malen als paus. Als hij als bisschop met moeilijkheden worstelde, kwam hij naar deze plek om te bidden. Een oplossing voor de problemen liet dan niet lang op zich wachten, zo was zijn ervaring. Zijn dankbaarheid toonde de paus door diverse geschenken: zoals een mantel voor de Maria-afbeelding (een typisch Pools gebruik), een pauselijk gewaad en schoenen, een rozenkrans en een pauselijke gouden roos. Dit laatste is een groot eerbetoon.

‘s Middags konden de pelgrims op eigen gelegenheid het gelijknamige landschapspark gebaseerd op het Heilig Land bezoeken. Deze bijzondere calvarie met ‘paden van Jezus Christus’ en ‘paden van Maria’ is genoemd naar zijn stichter, die gouverneur van Krakau was. Het door Feliks Zebrowski in 1604 ontworpen park staat op de Werelderfgoedlijst en telt vele kapellen langs de zeven kilometer lange paden.

Ook Hans en Ineke van Bunnik liepen de route en waren zeer onder de indruk van de plek en de gesprekken die deze bijzondere plaats oproept. Over de gehele bedevaart zijn ze tot nu toe zeer tevreden. Polen stond al langere tijd om hun ‘reislijst’, onder meer omdat ze Auschwitz een keer wilden zien en hadden gehoord over de schoonheid van Krakau. Ineke: “Deze bedevaart biedt een mooie combinatie van geloof en het land Polen. Ook krijg je goede uitleg van wat we gaan zien en doen.” Hans vult aan: “En we hadden al goede ervaringen met eerdere bisdombedevaarten naar Lourdes en het Heilig Land. Ook die waren goed verzorgd en kenden een juiste combinatie van geloof en gezelligheid.” “Die balans tussen het spirituele en de gezelligheid is heel belangrijk,” benadrukt Ineke. “Zoals vandaag, maar zeker ook in Krakau. En het vieren van de Eucharistie in zulke prachtige kerken als hier maakt de bedevaart extra bijzonder.”