Dag vier van de Polenbedevaart van het Aartsbisdom Utrecht stond in het teken van de barmhartigheid. De organisatie van deze bedevaart had Polen in dit Heilig Jaar van de Barmhartigheid speciaal als reisdoel gekozen, onder meer vanwege het Heiligdom van de Goddelijke Barmhartigheid en de mystieke ervaringen van zuster Faustina, waarin de barmhartige Jezus centraal staat.

‘s Ochtends vertrokken de pelgrims naar dit heiligdom, bij het klooster waar zr. Faustina een aantal jaren heeft gewoond en waar ze ook begraven ligt. De pelgrims hadden daar een viering van de barmhartigheid met aansluitend Stille Aanbidding en de mogelijkheid om het sacrament van boete en verzoening te ontvangen. Tientallen pelgrims maakten hiervan gebruik.

Hulpbisschop Woorts ging in zijn preek in op het beroemde schilderij van Rembrandt van de verloren zoon. Dit staat ook op het Nederlandse bidprentje dat is uitgebracht bij het Heilig Jaar van de Barmhartigheid. De vader die zijn verloren zoon uit het Bijbelverhaal terugziet is geschilderd als een oude man, “gekromd door het lijden. Hij is blind en ziet met de ogen van het hart. Zijn ene hand is krachtig, de ander teder, meer vrouwelijk. En het hoofd van zijn teruggekeerde zoon rust in zijn schoot en ziet eruit als het hoofd van een kind: hij wordt opnieuw geboren. God bewaart voor ieder mens Zijn liefde,” aldus mgr. Woorts die hiermee de beschrijving van Henri Nouwen volgde. “In het Lucasevangelie wordt niet duidelijk of de oudste zoon zich ook verzoent met zijn jonge broer. Misschien dat het EO-programma ‘Het familiediner’ eraan te pas moet komen. Maar ook al zijn we soms diep gekrenkt, als we kunnen vergeven, genezen we ook zelf. Daartoe is Jezus op aarde gekomen: om onze band met God en met anderen te herstellen. En daarom heeft Jezus het de apostelen gegeven om zonden te kunnen vergeven.”

Vlakbij het Heiligdom van de Goddelijke Barmhartigheid ligt een heiligdom gewijd aan Johannes Paulus II. Daar vierden de pelgrims ‘s middags de Mis en bezochten ze de bovenkerk en de benedenkerk met de vele bijzondere kapellen. Te zien is onder meer de bebloede toog van Johannes Paulus II die hij aanhad toen er een aanslag op zijn leven werd gepleegd. Ook zijn grafsteen heeft samen met een bloedreliek in één van de kapellen een plek gekregen.

De rector van het Heiligdom wees de pelgrims bij de aanvang van de viering op de schilderingen in de kerk: op alle schilderingen is paus Johannes Paulus II afgebeeld in een Mariaoord, om zo zijn band met Maria te benadrukken.
In zijn preek verwees mgr. Woorts naar de mozaïeken in de bovenkerk, die Bijbelse taferelen uitbeelden. Onder andere is de bruiloft van Kana te zien, waar Jezus water in wijn verandert. “Dit gebeurde op de derde dag en dan spitsen onze oren zicht,” aldus de Utrechtse hulpbisschop. “De derde dag staat voor het Hemels bruiloftsfeest, want op de derde dag staat de Heer op uit de dood. Hij verandert water in wijn, verdriet in blijdschap, dood in leven. De Eucharistie die we hier vieren draagt de belofte in zich van het hemels bruiloftsmaal waarheen wij als pelgrims onderweg zijn.”

Een deel van de pelgrims ging aan het eind van de middag nog naar de zoutmijnen van Wieliczka. In deze mijn zijn vele figuren uit het zout gehouwen, en er is zelfs een ondergrondse kapel te vinden.

Greet Severs, Nel van Winden en Anita de Bruin kozen om uiteenlopende redenen ervoor om mee te gaan met deze bedevaart. “Ik was bij een informatieavond waar vicaris Cornelissen een goed en overtuigend verhaal hield over deze bedevaart. Ik was eigenlijk niet van plan naar Polen te gaan, maar zijn verhaal heeft me overtuigd,” vertelt Greet. En de gewekte verwachtingen worden waargemaakt: “Tot nu toe is het een hele mooie bedevaart. Met name de stad Krakau is prachtig.”
Voor Nel is de aanleiding minder inhoudelijk: “Ik was eerst gevraagd om met iemand mee naar Rome te gaan, maar dat ging niet door. Toen is het deze reis naar Polen geworden. Ik dacht vooraf dat in Polen alles wel oud zou zijn met weinig activiteit, maar dat is zeker niet zo. Krakau is volop in beweging en het is leuk om daar te zijn.”
Voor Anita is Polen al lange tijd haar vakantieland: ze gaat al jarenlang naar de rust en de natuur van Noord-Polen. “Ik was benieuwd naar Zuid-Polen, waar deze bedevaart zich afspeelt. Ik was ook benieuwd of de geloofsbeleving hier net zo sterk zou zijn als in Noord-Polen. En dat is zo. Het is een grandioze reis, zeker voor herhaling vatbaar in een ander deel van Polen.” Ook Greet is onder de indruk van de levendigheid van het Poolse geloof. “Dat is anders dan in Nederland vaak het geval is. Daar is het veel minder vanzelfsprekend.”