‘Naar de bronnen van het vroeg-christelijk geloof’. Dat is het thema van de zevendaagse bedevaart naar Ierland van het Aartsbisdom Utrecht die vandaag van start ging. Na een ochtendvlucht vanaf Schiphol naar Dublin – de pelgrims waren vanwege de mogelijke drukte extra vroeg op Schiphol aanwezig – maakten ze ‘s middags een stadswandeling door de Ierse hoofdstad. Die drukte op Schiphol viel overigens mee.

Na de lunch (Ierse stoofpot) in Dublin leidde de energieke gids Liam de pelgrims rond door het fraaie en levendige historische centrum van de stad. Hij nam ondertussen in sneltreinvaart de geschiedenis van Dublin met hen door. Deze stad werd rond 841 gesticht door de Vikingen vanwege de gunstige ligging – de rivier de Liffey doorsnijdt de stad en bood de Vikingen destijds veel transportmogelijkheden. Dublin kent een veelbewogen geschiedenis en was lange tijd welvarend, mede vanwege de status als hoofdstad. Toen het die functie verloor, zette de neergang in. Armoede en verval deden hun intrede met als dieptepunt 1904, toen de zuigelingensterfte 25 procent betrof. Ruim een eeuw later bruist de stad weer. Gids Liam deelde allerlei wetenswaardigheden, zo heeft het parlementsgebouw geen ramen omdat alle licht door het dak komt en de Naald van Dublin (120 meter hoog) was bedoeld om het nieuwe millennium in het jaar 2000 te markeren, maar door diverse problemen was de bouw pas in 2003 klaar.

Het Parlementsgebouw

Ook in religieus opzicht is de geschiedenis van de stad (en Ierland) veelbewogen: veel van oudsher rooms-katholieke kerken gingen over in protestantse handen. Zo ook St. Patrick’s Cathedral, de grootste kerk van Ierland, ooit gebouwd als rooms-katholieke kerk maar inmiddels de nationale kathedraal van de Anglicaanse Church of Ireland. Deze werd gesticht in 1536 toen het Ierse parlement Hendrik VIII tot hoofd van de Kerk in Ierland benoemde. In de praktijk bleven de meeste Ieren echter rooms-katholiek.
De rooms-katholieke kathedraal in Dublin is nu St. Mary’s Pro Cathedral. Deze kerk is van oorsprong een parochiekerk maar werd na de Reformatie de zetel van de r.-k. aartsbisschop van Dublin. De term pro-kathedraal wil zeggen dat de kerk tijdelijk dienst doet als kathedraal. In dit geval is tijdelijk echter al anderhalve eeuw: de geplande nieuwe kathedraal kwam er niet door de stormachtige groei (ruim 70 nieuwe parochies) die het bisdom Dublin doormaakte. Waar de nieuwe kathedraal gepland was, is nu een openbaar park.
In de St. Mary’s Pro Cathedral vierden de pelgrims de Eucharistie. Mgr. Woorts verwees tijdens de Mis naar het Hoogfeest van Hemelvaart (waarvan een afbeelding in de apsis is te zien), dat een dag eerder werd gevierd. “Wij hebben met onze vlucht naar Ierland vandaag ook een beetje een hemelvaart beleefd.” Hij benadrukte dat de Mis in Dublin vooral ook uit dankbaarheid werd gevierd, dankbaarheid voor de voorspoedige reis die de pelgrims maakten. Mgr. Woorts: “We vieren vandaag de gedachtenis van de heilige Augustinus van Canterbury uit de zesde eeuw. Hij werd door de paus met zijn gezellen naar Engeland gestuurd en vestigde daar de Kerk. Een eeuw later werd iemand van daar gewijd tot onze bisschop van de Friezen: St. Willibrord, die via Ierland naar onze streken kwam om te missioneren. Wij gaan als gelovigen in de voetsporen van al deze voorgangers, via onze ouders en grootouders.”

Voor Andrea Oomes uit de H. Lebuinusparochie (Deventer e.o.) is deze Ierlandreis de eerste bedevaart waaraan ze deelneemt. Deels gaat ze mee uit nieuwsgierigheid naar het leven van de eerste Angelsaksische missionarissen die het geloof naar het Europese vasteland brachten, zoals Lebuinus en natuurlijk ook Willibrord. “En ik ben geïnteresseerd in de Keltische mystiek. Daar is momenteel veel aandacht voor, ook wat betreft die kloostertradities. Toen ik het programma van deze bedevaart zag, besloot ik meteen: dit ga ik doen. Tijdens de voorbereidingsavond in Deventer merkte ik dat een aantal deelnemers elkaar al kende van eerdere bisdombedevaarten, dat vond ik leuk om te zien. Ik reis alleen en ik merk op deze eerste dag zelf hoe makkelijk de mensen contact leggen.”
Andrea Oomes hoopt tijdens deze bedevaart onder andere tot rust te komen: “Met name de laatste twee jaar zijn erg druk geweest. Ik hoop die rust te vinden in het landschap, in de plekken die we bezoeken en in de vieringen en de gebedsmomenten. We zijn samen op weg om plekken te zien, met het geloof als verbindend element. Het is mooi dat je zoals vandaag een kathedraal niet alleen bezichtigt, maar dat je er met elkaar ook een viering hebt. Wie weet ga ik nog wel vaker mee met een bedevaart.”